The Blackout is een zestal mannen uit het pittoreske Merthyr Tydfil in Wales. Na het helaas financieel teleurstellende laatste album Start The Party heeft, zoals bij veel andere bands, de crisis ook niet goed uitgepakt voor The Blackout. In tegenstelling tot hun Britse soortgenoten, waaronder Kids In Glass Houses en Canterbury, gaan ze echter niet bij de pakken neerzitten. De band heeft voor de release van deze EP een Kickstarter campagne opgezet om toch rond te komen. Het bewijs dat The Blackout nog lang niet ongewenst is, valt te merken aan het feit dat Wolves binnen één dag compleet gefinancierd was. Maar de vraag blijft, hoe staan ze er muzikaal gezien voor?

Voor de release van de EP heeft de band al regelmatig aangekondigd terug te willen gaan naar hun oudere stijl. Niet meer in de party rock stijl van Start The Party, maar terug naar de ouderwetse post-hardcore waarmee ze hun fans te pakken gekregen hebben. De eerste van de vijf tracks, titeltrack “Wolves”, laat dit al meteen doorschijnen. Grote riffs met een enorm catchy refrein. Melodisch gezongen coupletten van zanger Gavin Butler die overschaduwd worden door een megafoon/radio-stijl effect en de gescreamde vocalen van zanger Sean Smith. Het nummer is een werkelijke throwback naar hun verleden zonder hun muzikale ontwikkeling teniet te doen. Een combinatie van The Blackout à la The Best In Town met Rage Against The Machine.

Met “Liars” lijkt het wel alsof de band nog verder terug in de tijd gaat. Volledig gescreamde verses zijn namelijk niet meer iets wat de band in hun laatste werken veel getoond heeft. Hoewel het aan de ene kant wel te horen is aan de stem van Sean Smith, die minder sterk is dan voorheen, geeft de rauwheid wel een stevig randje aan het nummer. Wederom wordt het nummer aangesterkt met een enorm catchy, meezingbaar refrein, wat de gouden formule blijkt te zijn voor de band.

Vervolgens krijgen we het nummer “Pieces” te horen, een iets langzamer nummer waarbij ook de gitaristen James Davies en Matthew Davies een plekje krijgen om uit te blinken. Doordat het nummer iets trager is dan zijn voorgangers, komen sommige delen, waaronder het refrein, minder tot hun recht. De band lijkt iets teveel vertrouwen in de “whoa”-stukken te plaatsen, waardoor de briljante gitaarpartijen minder shinen. Het nummer “Hold On”, daarentegen, is dan weer een hele grote stap in de goede richting. Met gescreamde vocals en een nu-metal vibe opent zanger Sean Smith het nummer, die het hele nummer door een erg goede en gevarieerde performance neerzet. Ook het refrein – een catchy pop punk/punk rock spektakel – waarbij de twee frontmannen elkaar afwisselen is misschien wel één van de beste refreinen van The Blackout ooit.

Om de EP af te sluiten heeft de band nog het nummer “Chains”. Muzikaal gezien een nogal apart nummer, waarin de maatsoort continue wisselt. De melodische coupletten worden constant onderbroken door heftige Underøath-achtige secties die pas tot hun recht komen in combinatie met het grote refrein. Een riskante move voor The Blackout. Middenin het nummer krijgen we nog te maken met een schitterend uitgevoerde breakdown, zoals we dat van de band gewend zijn. Dat de heren graag terug wilden naar hun oude stijl, is goed te merken.

Beoordeling: 8.5/10

The Blackout is één van die typische bands die valt onder de categorie “waarom hebben ze het zo zwaar”. Dat de band zó ver moet gaan dat ze na zo’n tien jaar weer bijna blut zijn, is voor de kwaliteit die ze met hun muziek leveren onbegrijpelijk. Hoe dan ook, na een tegenvallende Start The Party was de band duidelijk toe aan iets anders en met Wolves hebben ze een klein voorproefje gegeven van wat ze nog allemaal in huis hebben. De enige minpuntjes zijn dat de tracks op sommige plekken onwennig klinken, het is tenslotte al een paar jaar geleden sinds ze in deze muziekstijl schreven, en de EP is aan de korte kant. Vijf nummers? Ik kan niet wachten op meer.

Releasedatum: 27 oktober 2014
Label: Onafhankelijk
Verkrijgbaar via: iTunes