Never Say Die! Tour in Dynamo

Door Koen van Meijel op 7 november 2014 in Live reviews

“Hardcore lives!” is zo’n beetje het thema van de avond. Op een doordeweekse donderdag 6 november staan geen twee of drie, maar wel zeven hardcore bands op het programma. De grote Impericon Never Say Die! Tour is een jaarlijks terugkerend fenomeen dat voor het eerst op Nederlands grondgebied landde in 2009. Ook dit jaar is de tour, in tegenstelling tot Warped Tour, gewoon teruggekeerd – dit maal in de concertzaal van Dynamo in Eindhoven. Zeven hardcore bands van verschillende afkomst vullen vanavond het podium.

De eerste band die op het lijstje staat, is Capsize uit San Diego. Omdat de band om zes uur stipt begint, is de zaal bij aanvang op enkele personen na leeg. Zes uur is etenstijd in Nederland, zo blijkt maar weer. Helaas voor de band heeft het afwezige publiek nog niet erg veel om te missen. Het geluid, met name de vocalen, is niet optimaal afgesteld en in een avond vol hardcore weten deze heren voor het grootste gedeelte van hun set geen grote indruk achter te laten. Aan het einde van het laatste nummer duikt frontman Daniel Wand nog even het publiek in om in contact te komen met de mensen die toch gekomen zijn. De band sluit, gelukkig, niet teleurstellend af en kan met een gerust hart het stokje overgeven aan de volgende band.

Dat stokje wordt overgegeven aan No Bragging Rights. De zaal is ondertussen weer een stukje voller en deze band is ook weer een stukje actiever. Met een harde en energieke uitvoering weet de band het aanwezige publiek te overtuigen. De activiteit van de band komt echter niet altijd goed van pas – halverwege het optreden vliegen de kabels uit de basgitaar en verliest de drummer zijn snaredrum. Gelukkig voor de band vliegt een jongen vanuit het publiek het podium op en houdt hij rustig de trommel vast terwijl de drummer er gewoon op los ramt en de roadie de standaarden vervangt. De zanger vertelt tussen de tracks door de verhalen achter de nummers, die gaan over onderwerpen als zelfmoord en depressie. Het publiek heeft hier veel begrip voor en applaudisseert voor elk woord. Zodra het einde van No Bragging Rights’ optreden in zicht is, is de zaal dan ook van voor tot achteren gevuld – een publiek wat ze verdienen.

Als derde staat More Than A Thousand op de planken. More Than A Thousand is een nogal vreemde eend in de vijver. De muziek van deze heren valt namelijk minder in het typische hardcore-straatje. Hun muziek kent veel invloeden vanuit metalcore en deathcore en krijgt met een flinkje injectienaald een dosis elektronica binnen gespoten. Hardcore à la Attack! Attack! en Iwrestledabearonce. Ondanks hun andere sound heeft de band geen enkel probleem om een goede indruk te maken op het publiek. Zanger Vasco Vamos krijgt zonder moeite een groot deel van het publiek de lucht in om ze regelmatig tijdens groovy hardcore/metalcore riffs te laten springen. Drummer Wilson Silva laat tijdens nummers als “No Bad Blood” door middel van razendsnelle blastbeats horen wat hij in huis heeft. More Than A Thousand heeft weer enkele leden in de familie erbij en legt met deze performance de lat voor de volgende bands weer een stukje hoger.

Obey The Brave is de eerste band van de avond die een significante hoeveelheid aanhangers meegebracht heeft. De moshpits die eerder nogal zwak, leeg en ongewenst overkwamen worden nu gevuld en de stagedivers worden ook daadwerkelijk opgevangen. Deze Canadeze heren maken brutale hardcore zonder smoesjes. Af en toe hebben de heren zelfs neigingen om er metalcore-achtige breakdowns tussendoor te gooien, die leiden tot heftige reacties in het publiek. De aanwezige fans zingen vol overtuiging de woorden van nummers als “Raise Your Voice” en “Full Circle” mee terwijl de band een klein half uur lang de nummers moeiteloos erdoorheen hamert.

Dat Stick To Your Guns in een korte tijd razend populair geworden is, is heel duidelijk te merken. De Orange County hardcore band heeft in grote getalen hun fanbase meegenomen. Waarom ze zo populair zijn laten ze dan ook snel horen, zodra ze hun set beginnen gaat de hele tent uit zijn dak. De strakke performance van de band gaat goed gepaard met de krachtige, opzwepende stem van zanger Jesse Barnett – die in zijn eentje al veel moshpits en stagedives kan laten gebeuren. Tijdens hun set speelt Stick To Your Guns voornamelijk nieuwe nummers, zoals de nieuwste track “Nobody” en veel tracks van hun laatste album Diamond, waaronder “We Still Believe” en de setafsluiter “Against Them All”.

Na Stick To Your Guns is het de beurt aan Comeback Kid om het publiek te vermaken. In verhouding hebben de Canadezen wat minder fans meegenomen, maar er valt niet aan te twijfelen dat ze met meer naar huis gaan. De Canadezen combineren hun typische hardcore-sound met veel invloeden van zowel metal als melodische punk. Materiaal van zowel hun nieuwste album Die Knowing en ouder, bekender werk komen aan bod. Het is dan ook niet vreemd dat het publiek helemaal uit zijn dak gaat bij nummers als “Wake The Dead”, waarbij alle singalongs en shouts met hoog volume worden meegeschreeuwd. Zanger Andrew Neufeld betuigt tussen de nummers door regelmatig zijn dank aan de Nederlandse hardcore scene – de Dynamo security, de Nederlandse jongens van No Turning Back, al het publiek dat keer op keer aanwezig is, iedereen krijgt een woord van dank. Helaas komen alle mooie dingen aan een eind, zo ook het optreden van Comeback Kid, die in mijn ogen de beste performance van de avond hebben neergezet.

Voor veel anderen in het publiek moet het hoogtepunt nog komen. De haast legendarische Terror uit Los Angeles staat namelijk als laatste op het podium deze avond. De heren staan bekend om hun pure hardcore punk en gaan al meer dan tien jaar mee in het vak. Je zou verwachten dat de meesten na meer dan vier uur hardcore aan een stuk er wel genoeg van hebben, maar niets is minder waar. Vanaf het moment dat Terror namelijk het podium betreedt, is geen enkele plek in de zaal meer veilig. De voorste helft van de zaal verandert in één enorme moshpit en op commando van frontman Scott Vogel vliegen de stagedivers met grote hoeveelheden van het podium af. Ondertussen knalt de band nummer na nummer erdoorheen, waaronder “Stick Tight” en “Live By The Code”. De band is na al die jaren wel al gewend aan het spelen te midden van zo’n hoog niveau van geweld en intensiteit, de bandleden spelen namelijk moeiteloos alles hard en strak.

Aan het einde van hun set bedankt de zanger nog het publiek dat in zulke grote getalen is gekomen om hardcore te steunen. Tijdens hun laatste paar nummers geeft hij de microfoon uit handen en laat hij de vocalen over aan enkele crewleden. Om de set af te sluiten speelt de band nog de bekende “Keepers Of The Faith”, waarbij Stick To Your Guns-frontman Jesse Barnett samen met Scott Vogel zorgt voor een spetterend duet. Hierna is het feest dan ook definitief afgelopen en kunnen we zeggen dat hardcore daadwerkelijk nog lang niet gestorven is.