Yellowcard – Lift A Sail

Afgelopen jaar brachten de, uit Jacksonville afkomstige, rockers van Yellowcard nog een akoestische plaat uit. Speciaal voor het  10-jarig jubileum van Ocean Avenue werd het album op intieme wijze opnieuw opgenomen. Leuk voor de fans, maar het wachten op een nieuwe plaat is nu echt voorbij. Lift A Sail is de opvolger van het in 2012 verschenen Southern Air.

De afgelopen twee jaar zijn erg turbulent geweest voor frontman Ryan Key. Zijn partner, professioneel snowboardster, Alyona Alekhina raakte verlamd na een zwaar ongeluk. Het stel gaf elkaar het ja-woord op de intensive care van het ziekenhuis en maandenlang bleef Ryan aan de zijde van zijn vrouw. Deze periode loopt als een rode draad door het nieuwe album. Naast dit alles gooide ook nog eens drummer Longineu Parsons III (LP) zijn handdoek in de ring. De snelle drummer stapte vervolgens met ex-yellowcard gitarist Ben Harper in de nieuwe punkrock band:  This Legend. Door deze gebeurtenissen hadden de overgebleven heren maar één doel voor ogen en dat was dat alles anders moest dan voorheen. Het moest grootser, intenser en harder klinken. Meer dynamiek en diepgang in de teksten waren nog een tweetal belangrijke punten om na te streven in de studio.

Het album trapt af met een instrumentale track waarin Sean Mackin zich direct van zijn sterke kant laat horen. Mooie dromerige viool partijen staan centraal waarna een vloeiende overgang plaats vindt naar “Transmission Home”. Groots klinkende drums en stevige gitaren staan op de voorgrond tijdens de intro. Het is een massieve rock anthem geworden met één groot verschil ten opzichte van al het vorige werk en dat is het tempo. Men heeft gekozen voor mid-tempo in verscheidene tracks en dat is even wennen. “Make Me So” laat je als luisteraar even terugdenken aan de oude tijd, door voor de verandering snel van start te gaan. Echter in de coupletten wordt er wederom gas terug genomen en gebruik gemaakt van een computer beat, wat vaker voorkomt op dit album. Helemaal overtuigend is die sound niet en zorgt voor een meer poppy feel. Daarnaast is de focus meer gelegd op akkoorden spel dan op catchy riffs zoals we die in het verleden wel hoorden. In dit nummer pakt het echter goed uit.

Met “One Bedroom” wordt het eerste akoestische nummer ten gehore gebracht. De falsetto zang van Ryan Key komt goed uit de verf, maar het nummer mist wat pit waardoor het erg radiovriendelijk is geworden. Ook in “Fragile and Dear” wordt er gestart met synthesizers en computer geprogrammeerde beats. Het refrein doet denken aan “Only One”, één van de grotere hits van Ocean Avenue. In “Illuminate” laat Yellowcard een agressievere kant van zichzelf horen in de intro. Zware metal-achtige riffs beuken keihard de gehoorgang binnen. Jammer is dan de overgang naar het veel zoetere couplet en refrein dat bijna ongepast lijkt. De overgang naar het stadiumrock-achtige refrein klinkt geforceerd en doet het sterke begin weinig eer aan. “ The Deepest Well” is de track waarop gast-vocalist Matty Mullins, van Memphis May Fire, te horen is. Helaas is het een volledig overbodige toevoeging van een over het algemeen sterk nummer, waarbij de energie van de vorige platen naar voren komt.

Beoordeling: 6,5

Voor het gedurfde plan om alles anders te doen ontvangt Yellowcard een voldoende. Maar of het daarmee een geslaagd geheel is geworden is zeer de vraag. Dat het anders is dan voorheen, staat als een paal boven water. De band lijkt te zijn doorgeslagen in het groots willen klinken. Daardoor is de productie van de plaat bij tijden niet te volgen. In meerdere nummers passen delen gewoon niet bij elkaar en klinkt het als een geforceerd geheel. Verder staat de zang van Ryan Key meer op de voorgrond, maar juist daardoor valt het op dat zijn geluid behoorlijk nasaal is. De up-tempo catchy pop-punk tunes van vroeger verbloemden dat goed, blijkt nu. Het verlies van drummer LP is groot. Men is terug gegaan naar basis drumpartijen en dat werkt binnen het nieuwe concept redelijk, maar de uitzonderlijke kwaliteiten van de ex-drummer gaven Yellowcard altijd wel een extra dimensie. Als laatst is ook het karakteristieke viool geluid van Mackin wat meer in het geheel opgenomen en komen zijn invloeden minder nadrukkelijk naar voren. Ondanks het strijdvaardige plan klinkt Yellowcard als een zoekende band naar een nieuwe identiteit. Het motto: “Never change a winning team”, zou wel eens van toepassing kunnen zijn.

Releasedatum: 7 oktober 2014
Label: Razor & Tie
Verkrijgbaar via: Bol.com

Tracklist:
1. Convocation
2. Transmission Home
3. Crash the Gates
4. Make Me So
5. One Bedroom
6. Fragile and Dear
7. Illuminate
8. Madrid
9. The Deepest Well
10. Lift a Sail
11. MSK
12. My Mountain
13. California