Het zal zeker niet de eerste keer zijn als ik zeg dat we hier in Nederland bezig zijn met het opbouwen van een sterke metalscene. En hoewel de meerderheid van de bands afkomstig zijn uit Amsterdam en omgeving, kunnen ze er hier in het zuiden ook wel wat van. De Brabantse/Limburgse heren van The Royal zijn al enkele jaartjes bezig om zich groot te maken in de wereld van metal, en dat werpt zijn vruchten af. De band releasede eerder deze maand hun debuutalbum Dreamcatchers.

Mensen die nog nooit eerder de muziek van de band gehoord hebben, zullen bij de eerste luisterbeurt waarschijnlijk niet verwachten dat de band gewoon uit Nederland komt. De metalcore die de band levert is erg dik, vergelijkbaar met de muziek van hun Amerikaanse collega’s. Het album begint met de intro “Hymn”, waarin we meteen in een duistere atmosfeer gegooid worden. Het intro doet denken aan een dreigende onweersbui voordat hij uitbarst in “Spirit Walker”. In dit nummer worden we onderworpen aan de melodische metalcore-elementen die The Royal draagt. De ruwe screams van Semuel Pisarahu gaan hand in hand met de hardcore drums en de melodische gitaarriffs. Daarentegen is The Royal niet de band die ook maar een seconde clean zang voor bijvoorbeeld een refrein in hun nummers werpt – de gitaarriffs zijn de fragmenten die in je hoofd blijven hangen. Een grote valkuil voor veel metalcore bands is dat de muziek snel eentonig of onorigineel wordt. The Royal doet veel moeite om niet in hetzelfde gat te vallen. Breakdowns worden vaak vergezeld door een melodische gitaarlijn, of hippe superfancy geprogrammeerde oosterse instrumenten die soms voor een verrassende wending zorgen.

Dat The Royal steeds bekender wordt binnen de metalscene, is te merken aan de vele samenwerkingen die de band is aangegaan om dit album compleet te maken. Naast de artwork en de productie heeft de band ook de hulp ingeschakeld van gastvocalisten, waaronder Ryan Kirby van Fit For A King op de track “Earth Gazer”. De formule die The Royal toepast in de track lijkt weer te werken – met uitzondering van de breakdown tegen het eind van het nummer, waar de oosterse instrumenten (excuses, ik weet niet alle namen van alle instrumenten) misplaatst overkomen. Als vervolgens Ryan Kirby in het plaatje verschijnt, gooit The Royal er gelukkig nog een schepje bovenop voor het meest brutal moment van het album.

Voor de variatie bevat het album ook enkele kalme tussenstukjes, zoals de track “Haven”. De track begint rustig met een harp en een cello voordat vervolgens de rest van de band erbij komt. Hoewel het een mooi gecomponeerde track is, is het erg jammer dat de instrumenten heel nep overkomen omdat het geprogrammeerd is in plaats van gespeeld. De rust wordt snel opgevolgd als “Mad Deuce” begint, een harde anderhalve minuut durende track vol met verschillende hardcore elementen die The Royal briljant uitvoert. Het nummer gaat vervolgens naadloos over naar “Lilith”, wat helaas wat minder sterk begint. De harp-achtige klanken, gecombineerd met de lage gitaren klinken redelijk oncomfortabel. Bij pogingen om origineel te blijven slaat de band soms de plank mis.

De tweede helft van het album bevat de wat mindere tracks van de plaat, helaas. Voor bands in het metalcore genre is en blijft het erg moeilijk om een heel album lang origineel en boeiend te blijven. The Royal doet het in dit geval een stuk beter dan veel andere bands, maar ook zij hebben het aan de zware kant. Het nummer “Halfhearted” bevat nog een gastverschijning van I, The Breather-frontman Shawn Spann. Maar ondanks dat de gastzanger een interessante wending aan het nummer brengt, kan het niet tippen aan “Earth Gazer”.

Het album sluit af met de track “Arga”, dat begint met een oriëntaal intro voordat de hele band er weer inkickt, lichtelijk vergelijkbaar met de eerste twee tracks. Vergeleken met enkele voorgaande tracks is dit nummer een stuk beter. Het nummer in zijn geheel laat nog alle kenmerken die The Royal zo uniek maakt eventjes schijnen. De zware brutale vocals in combinatie met de technische maar melodische gitaarriffs. Met “Arga” heeft de band een waardige afsluiter voor een waardig debuutalbum.

Als bonustrack bevat het album nog een instrumentale, orkestrale versie van het nummer “Origins”, afkomstig van hun eerste EP. Evenals “Haven” een mooi gecomponeerde track, ook al is het jammer dat het door de productie niet heel realistisch klinkt.

Beoordeling: 7.5

Een dikke 7.5 (of een hele kleine 8) voor The Royal. Veel metalband mogen alleen maar dromen voor een debuutalbum van dit formaat. Bands als The Royal zijn de nieuwe lading aan Nederlands talent waar we een oogje op kunnen houden voordat ze de wereld rondtrekken met de grote namen. De band heeft in ieder geval wel de potentie om dat niveau te behalen. Het bevat misschien hier en daar een kleine misser, maar met Dreamcatchers heeft The Royal in ieder geval een erg sterke basis om op voort te borduren.

Releasedatum: 1 augustus 2014
Label: Onafhankelijk
Verkrijgbaar via: iTunes, Bigcartel