The Black Keys – Turn Blue

Het verhaal is inmiddels bekend: The Black Keys die vast blijven zitten in de underground en de stempel van heuse cultband opgedrukt krijgen. Tot in 2010 opeens Brothers werd uitgebracht, in 2011 El Camino daar nog een schepje boven op deed en het tweetal de wolken in werd gelanceerd. Hipsters mogen boos zijn dat hun favoriete bandje ineens groot is geworden, maar gelukkig zijn ze bereid gevonden de muziek met ons, het grote publiek, te delen. Dat is inclusief het nieuwste album: Turn Blue

Psychedelische klanken verzorgen de aftrap op dit Black Keys album. De stijl van deze “Weight of Love” doet denken aan een Pink Floyd achtige aanpak van gitaarsolo’s. Het tweede genre wat we tegen komen op Turn Blue is soul. De heerlijk zware blazers die in “In Time” toegepast worden klinkt geeft de Blues rock, die we van Dan Auerbach en Patrick Carney gewend zijn, prachtig inkleur. De titeltrack keert terug naar de sound van Brothers en zijn eerder genoemde Blues Rock terwijl de eerste single van dit album, “Fever”, weer een uitstapje maakt naar de Indie-rock met een meer prominente rol voor de toetsen en een off-beat gitaar in de achtergrond wordt gesteld. De afsluiter van Turn Blue klinkt zowaar als een classic-rock nummer. Denk hier bij aan artiesten uit de jaren ’70 zoals Boston.

 De afwisseling van genres op Turn Blue zorgt aanvankelijk voor een flink gebrek aan samenhang. Het zijn fantastische losse tracks, maar voor het complete album ontbreekt de nodige samenwerking tussen de nummers. Dit wordt echter later weer opgelost door eerder gehoorde genres terug te laten keren. Het idee dat er eerder sprake is van een verzameling singels, dan van een album is nog steeds aanwezig, maar minder.

Tevens is er een vaak voorkomend onderwerp in de teksten te vinden. Tijdens het schrijven van Turn Blue zat frontman Auerbach midden in een scheiding en dat is duidelijk te horen in de teksten. In alle elf tracks op dit achtste Black Keys album is frustratie, liefde, en verdriet te horen, die Auerbach in dit proces kwijt moest. Het resultaat is sympathie voor de man en zijn perikelen, maar vooral een verzameling aan fantastische songs.

 De eerste keer dat er de voet duidelijk en langduriger van het gas wordt gehaald is in “Waiting on Words”. Het rustige, ballad-achtige nummer is een eigenzinnige track die Indie combineert met gospel, pop, psychedelica en, voornamelijk, blues. Inclusief orgeltjes, koortjes en krakende gitaren. Hoewel het dus eigenlijk alles bevat wat de rest van het album bevat, is het alles behalve een samenvattend nummer. Op de rest van het album ligt het tempo van de tracks namelijk een stuk hoger, een rustig introotje daar gelaten (“In our Prime”/ “Bullet in The Brain”).

 Beoordeling: 9

 Het album mag dan eerder een verzameling singels zijn, dan een mooi samenhangend geheel. Dit neemt niet weg dat de elf tracks tellende plaat stuk voor stuk geweldige nummers bevat. De grote verzameling aan genres en al de ‘70’s invloeden die op Turn Bluete vinden zijn, zijn op briljante wijze gecombineerd met de typische Black Keys blues rock. Zanger en gitarist Dan en drummer Patrick vormen een uiterst uitzonderlijke act die een geweldige discografie in elkaar heeft gewekt, die eindelijk de aandacht krijgt die het verdient en die met Turn Blue een meer dan briljante plaat heeft gemaakt.

Tracklist:

1. Weight of Love
2. In Time
3. Turn Blue
4. Fever
5. Year in Review
6. Bullet in the Brain
7. It’s Up to You Now
8. Waiting on Words
9. 10 Lovers
10. In Our Prime
11. Gotta Get Away

Releasedatum: 12 Mei 2014

Label: Nonesuch

Verkrijgbaar via: Bol.com en iTunes