Na helaas de show in Eindhoven te hebben gecanceld, heeft de Amerikaanse pop-punk groep We Are The In Crowd gecompenseerd met een vroegtijdige stream van hun tweede album Weird Kids. Met hun debuutalbum Best Intentions uit 2011 behaalden ze internationaal groot succes, waardoor de druk bij het tweede album alleen maar groter is.

Maar We Are The In Crowd is nu alleen maar groter dan ooit tevoren. Dat is al te horen bij de eerste track “Long Live The Kids”. Samen met nog vier andere nummers werd dit nummer al online gezet voordat het hele album naar buiten gebracht werd. Het nummer begint rustig met een piano en de zang van frontvrouw Tay Jardine, waar ze het enorm sterke refrein met de tekst “hang on, be strong, long live the kids in us all” zingt. Na dit intro komen de pop-punk drums en gitaren erin. Met de hele band erbij wordt het meezing-gehalte alleen maar groter, tot en met het even sterke einde. Als een soort “Bohemian Rhapsody” geeft We Are The In Crowd hier even een visitekaartje af.

Het terugkerende thema “kids” vormt het middelpunt van het album. De band waardeert de jeugdigheid in zichzelf en in de luisteraars. De muziek is dan ook erg jeugdig, heel vrolijk. Pop-punk met veel nadruk op pop. De vrolijkheid in de muziek is erg terug te horen in de singles “The Best Thing (That Never Happened)”, ondanks teksten als “you’ll crack just like the rest when I break your fucking jaw”, en “Attention”.

We Are The In Crowd stond al vanaf hun eerste EP bekend voor hun afwisseling van frontvrouw Tay Jardine en zanger/gitarist Jordan Eckes. Het duurt echter tot het derde nummer,  Manners”, voordat we Jordan op de voorgrond horen. Op de nummers waar hij wel op te horen is, klinkt zijn stem nogal vlak en nep. Het is jammer dat de band één van haar unieke punten hierdoor kwijtraakt.

Na enkele nummers die niet zoveel indruk op me gemaakt hebben, komen we tegen het einde bij “Windows In Heaven”, ook een nummer dat al eerder naar buiten gebracht werd.  Met dit nummer laat het vijftal hun variatie en manier van songwriting de vrije loop en dat levert een mooi resultaat op. Een schitterende ballad met ontroerende teksten, gericht aan een overleden persoon.

Na deze mooie tranentrekker vind ik het zelf nogal vreemd dat de band het album definitief afsluit met “Reflections”, een punk-achtig nummer dat niet veel unieke dingen met zich meebrengt. Dat ze dit nummer als albumsluiter gebruiken roept nog wat vraagtekens op.

Beoordeling: 8

Ondanks de enkele fillers en de kwaliteit van sommige zangstukjes (lees: de auto-tune), brengt dit album toch veel verrassingen met zich mee. De band wilde hiermee duidelijk muziek maken waar je gelukkig van wordt, met hier en daar een traan. De enorme pluspunten overtreffen de enkele minnetjes. Hopelijk krijgen we binnenkort nog te horen hoe deze nummers live uitpakken.

Releasedatum: 18 februari 2014
Label: Hopeless Records
Verkrijgbaar via: iTunes, bol.com