Satellite Stories in Paradiso Bitterzoet

Esa Mankinen, Marko Heikkinen, Jyri Pesonen en Olli-Pekka Ervasti vormen de Indie band Satellite Stories. Een band die, voor hun besneeuwde en donkere afkomst, verbazend goed is in het schrijven van vrolijke dansbare liedjes. Met hun tweede pareltje van een album op zak, kwamen de heren uit het Finse Oulu op 6 februari ’14 naar Amsterdam. In Bitterzoet verzorgden de jonge muzikanten het voorprogramma, de hoofdact én de afterparty.

Volgens de website van Paradiso werd het concert wegens productionele redenen van de hoofdlocatie naar het kleinere bitterzoet verplaatst. Dit had waarschijnlijk te maken met de kaartverkoop. Het concert was niet uitverkocht, maar in bitterzoet zag het er nog behoorlijk druk uit. De zaal was ook zeker niet te groot voor de Finse muzikanten. In zo een kleine locatie staat de band dicht bij het publiek en dat draagt positief bij aan de sfeer. Ook het geluid van Bitterzoet liet niets te wensen over.

Satellite Stories was de enige act van de avond en dat was vooral aan het begin van de avond te merken. Pas halverwege de setlist, bij het nummer “Australia (Don’t Ever Let Her Go)” begon het publiek enthousiaster te worden. Laten we zeggen dat met dit nummer de hoofdact van de avond begon.

De setlist zat goed in elkaar. Nummers van Phrases To Break The Ice en Pine Trails werden perfect afgewisseld. Van interactie was niet heel veel sprake. Af en toe een praatje van zanger en gitarist Esa maar ondanks dat Satellite Stories dicht bij het publiek stond leken ze redelijk afstandelijk te blijven. Dit maken ze echter goed aan het einde van de avond. Tijdens het hitje: “Kids Aren’t Safe In The Metro” verscheen Mankinen tussen het publiek. Een veel toegepaste truc maar het publiek blijft het prachtig vinden. Na de geplande toegift bestaande uit “Season Of B-Sides”, een volledig nieuw nummer, waarvan de titel nog niet prijs werd gegeven, en “Family” klommen de jongens voor een derde keer het podium op om spontaan “Helsinki Art Scene” te spelen.

Het publiek was met mate enthousiast. De voorste twee rijen aan mensen spongen en zongen er op los. Begonnen de meters daar achter ook mee te doen maar de overige 65% van de zaal was gevuld met luisterpubliek. Ook zij konden het op een gegeven moment niet laten om mee te bewegen op de aanstekelijke melodieën van Satellite Stories, maar het bleef beperkt. Een nadeel van de toenemende energie vond vooraan plaats. Er vonden ongepaste Mosh-pits en een Stage invasion plaats waar zowel de band als overig publiek geërgerd op reageerden.

Samenvattend: de band kwam op, deed hun ding en liep weer af. Satellite Stories speelde strak en zowel het publiek als de band hadden plezier, maar de klik ontbrak. Er was sprake van twee totaal verschillende soorten positieve energie die niet lekker op elkaar aansloten. Desalniettemin is Satellite Stories een opmerkelijke band die live net zo goed klinkt als op cd.