The Fratellis en Deaf Havana in de Melkweg

Op vrijdag 13 december stopte de tour van The Fratellis in de Melkweg, Amsterdam om het nieuwe album We Need Medicine te promoten. De Schotten namen hun Britse vrienden van Deaf Havana mee als supportact. We kennen The Fratellis ongetwijfeld allemaal wel van het nummer “Chelsea Dagger”, maar wisten zij het publiek met de rest van hun repertoire ook te overtuigen?

Deaf Havana opende de avond. De band heeft in de laatste jaren veel veranderingen doorgemaakt, zo kozen zij na het vertrek van screamer Ryan Mellor een andere muzikale richting. De band zette ook met het nieuwste album meer een classic rocksound neer, terwijl debuutalbum Meet Me Half Way, At Least behoort tot het genre post-hardcore. De band opende met het nummer “Subterranean Bullshit Blues”, dat overging in “Kings Road Ghosts”. Dat Deaf Havana geen totaal niet zenuwachtig was, bleek uit het relaxte houding op het podium. Zanger James Veck-Gilodi ging hier en daar een gesprek aan met de aanwezigen en vroeg of er nog iets te beleven viel in Amsterdam. Na het opentrekken van een biertje, vervolgden de heren de set en sloten vervolgens af met “Mildred”. De band liet op het podium weten volgend jaar op eigen houtje terug te komen, goed nieuws dus.

Om terug te komen op de vraag in de introductie; nee. Nee, de band wist niet te overtuigen. Het gevaar met bands met één monsterhit, die in dit geval overigens al in 2006 is uitgebracht, is dat het overgrote deel van de aanwezigen er is om deze te horen. Toen de heren op kwamen, leken zij het belang van een (knallend) intro totaal te zijn vergeten. Dit zorgde ervoor dat het publiek meteen al niet genoeg werd aangesproken. Het viertal speelde zo strak als op albums en hoewel dat in de meeste gevallen een sterk punt is, had deze band in dit geval best thuis kunnen blijven. Het album en een simpele lichtshow hadden minstens de eerste paar nummers makkelijk kunnen vervangen. Dat een groot deel inderdaad voor “Chelsea Dagger” kwam, werd duidelijk om de drie nummers, wanneer er hier en daar weer een “tududu tududu” door de zaal te horen was. Hetgeen dat mist aan een The Fratellis show, is de show. De band stond er puur om te spelen en vergat tussendoor plezier te hebben, er was ook weinig tot geen interactie met het publiek. De setlist bevatte nummers als “We Need Medicine” en “This Old Ghost Town”. “Until She Saves My Soul” fungeerde als afsluiter. Uiteraard kwam de band terug voor een toegift en zij brachten o.a. “Chelsea Dagger” ter gehore. Gelukkig maar, de meeste bezoekers konden  alsnog tevreden naar huis gaan.