Het gaat hard met de Britse Anavae. De band, die essentieel bestaat uit zangeres Rebecca Need-Menear en gitarist Jamie Finch, bracht vorig jaar nog hun debuut-EP Into The Aether uit. Begin dit jaar kreeg het duo een platencontract bij LAB Records aangeboden en nu leveren ze ons de tweede atmosferische alternatieve rock EP, genaamd Dimensions.

De band bracht afgelopen jaren enkele singles uit, waaronder “World In A Bottle”, “Sunlight Through A Straw” en de zwaar elektronische “Invaesion”. Met deze singles hebben ze een fanbase op kunnen bouwen, waardoor ze steeds bekender zowel nationaal als internationaal geworden zijn. Deze nieuwe EP borduurt verder op het elektrische geluid, wat al te horen was in de singles “Storm Chaser” en “Anti-Faith” die uitgebracht werden voorafgaand aan de release van deze EP.

De EP begint dan ook meteen met de laatste single “Anti-Faith”, een track vol drumbeats en digitaal gemanipuleerde vocalen. Niet meteen denken aan pitch correctie or auto-tune, maar meer de stottertechnieken zoals we die kennen in “Now” van Paramore. Veel meer overeenkomsten met Paramore zal je niet vinden, want Anavae heeft een duidelijke eigen sound die wat duisterder is dan de meeste female-fronted rock bands.

Daarna krijgen we de single “Storm Chaser”, die al in februari uitkwam. Het is zeer waarschijnlijk een van de beste nummers die Anavae ooit gemaakt heeft. Een echte rocktrack met een refrein dat je meteen wilt meezingen de eerste keer dat je het hoort. Zowel live als in de studio wordt Anavae standaard aangevuld met gitarist Josh Platt, drummer Seb Gee en bassist James Pearce, en “Storm Chaser” is een nummer waar drummer zich van de beste kant laat horen.

Als we later beland zijn bij track 4, “Hang Man”, gaat er opeens een golf van verbazing door me heen. Met Protest The Hero-achtige riffs openen ze het nummer. In dit nummer haalt gitarist Jamie Finch wel echt het onderste uit de kast om te laten horen wat hij kan. Helaas merk ik niet veel van dit niveau in de rest van het nummer. De zang van zangeres Rebecca Need-Menear is soms niet echt goed te verstaan en het blijft niet echt hangen, wat wel een beetje jammer is. Met de songwriting-kwaliteiten van Anavae is het gewoon afwachten tot ze een keer een grote hit scoren. Dat is dan niet dit nummer.

Het volgende nummer “Aeon” – Anavae houdt blijkbaar van de letters ‘ae’ – is een nummer vol synthesizers, vergelijkbaar met “Invaesion”. Het doet me erg denken aan de nummers die VersaEmerge (of Versa nu) vorig jaar uitbracht ter promotie voor het album dat nooit gekomen was. Middenin het nummer komt er opeens een hele onverwachte elektronische knip-en-plak breakdown. Anavae zoekt duidelijk de grenzen op en gaat er op dit soort moment volledig overheen, echt een uitdrukking van veel lef.

Het op een na laatste nummer “Bring Me Down” begint wat rustiger, met geëchode zang-samples voordat de band erin komt. Het duo haalt hier weer de  synthesizers uit de kast met geprogrammeerde violen middenin de coupletten en geeft ons een soort EP-afsluiter zoals vorige EP afsloot met “World In A Bottle”. Maar voordat we de EP verlaten worden we nog getrakteerd met een akoestische versie van “Anti-Faith”. In dit nummer zingt de zangeres haar longen uit haar lijf, over de atmosferische akoestische gitaren en de synthesizerbas in het refrein. Ik vond het heel jammer dat het nummer al na 3 minuten eindigde – op de plek waar het origineel nog een refrein te gaan had – want met zo’n goede afsluiter kan Anavae een mooie punt zetten achter hun tweede EP.

Beoordeling: 8,5
Hoe vaker ik ernaar luister, hoe beter het wordt. Het tweetal heeft in zeer korte tijd een enorme fanbase achter zich gekregen en het zal niet lang meer duren voordat deze band explodeert en de wereld rondreist. Of het met deze EP zal lukken is het nog de vraag, maar hopelijk wachten ze niet al te lang meer met een debuutalbum en een tour door Europa. Onthoud de naam, want ooit gaan ze het maken.

Label: LAB Records
Releasedatum: 10 november 2013
Verkrijgbaar via: iTunes