Billy Talent verrast vriend en vijand in Effenaar

Waar menigeen te vinden was op de verschillende Bevrijdingsfestivals, stond er op zondag 5 mei een drietal veelbelovende bands op het podium van de Effenaar in Eindhoven. Dit waren namelijk de Canadese band Billy Talent, de Duitse punkrockers van Donots en het Ierse Wounds. Een show voor jong en oud, dat is ook te zien aan het publiek.

Het uit Dublin afkomstige Wounds had de eer om het spits af te bijten in een goed gevulde Effenaar. Om kwart over acht, precies volgens de planning, kwam de band het podium opgelopen. Aan het uiterlijk van deze jongens was al te zien dat ze een flinke portie geweld in hun muziek hadden zitten. De frontman, die er uit zag als een combinatie van Jezus en Caveman, kwam met een fles Jack Daniels op het podium gelopen en daarmee had hij meteen al wat harten veroverd. Een kleine teleurstelling was het toen wel toen de band begon te spelen. Dit lag zeker niet aan de heren, maar voornamelijk aan het geluid. Het geluid was veel te helder, veel te luid, veel te gemaakt, te nep. Hierdoor verloor de muziek een beetje van zijn charme.

Ondanks het niet al te best afgestelde geluid maakten de heren er een feestje van. De energie en het plezier spatten er vanaf en de eerste moshpitjes waren een feit, na de eerste moshpit vroeg frontman Aidan Coogan of iedereen elkaar even kon knuffelen. “Hier bij een show zijn we allemaal vrienden van elkaar!” Wounds liet ook zien hoe je een echte show moet geven: energie, interactie, plezier en gewoon erg strak spelen. Frontman Aidan spoorde de mensen meerdere malen aan om een kleine variant van de Wall Of Death te doen, met succes. Het hoogtepunt werd toch wel bereikt bij het laatste nummer, toen de frontman het publiek in sprong, naar de bar toe liep, op de bar ging staan en daar de laatste klanken van de toegift uitschreeuwde.

Ondanks het slecht afgestelde geluid was dit een goede band om mee te beginnen.

Niet lang daarna was het de beurt aan Duitse punkrockers van Donots. Deze band is de hele tour mee geweest en bewijzen duidelijk waaraan ze dat te danken hebben. Deze band laat duidelijk zien dat hun band bestaat uit energie, vriendschap en goede muzikanten met een echte punkrock frontman. In tegenstelling tot de eerste band staat het geluid bij Donots perfect afgesteld. Jammer genoeg heeft deze band minder interactie, maar dat maakt het publiek niks uit. Vol overgave stort het publiek zich in de pit die ontstaat en die past stopt aan het einde van deze set. Tijdens dit optreden kwamen onder andere de nummers “Stop The Clocks”, “Dead Man Walking” en de Twisted Sister-cover “We’re Not Gonna Take It” voorbij. Een mooie warming-up voor wat headliner Billy Talent gaat brengen.

Na twee toffe support acts heeft het publiek nog meer zin in Billy Talent gekregen. Deze Canadese band bracht vorig jaar nog het album Dead Silence uit. De intro van dit album was ook de intro van het concert. De band opent met het rustige intro nummer “Lonely Road To Absolution” en vervolgt dat met het perfecte “Viking Death March”. Op het moment dat de band het laatstgenoemde nummer inzet gaat de zaal tekeer. Dit belooft een feest te worden.

De band speelt hun set vol overgave en het publiek stort zich in de moshpit. Ook begonnen er een aantal mensen te crowdsurfen. Billy Talent laat deze show zowel oude als nieuwe nummers voorbij komen, dat zorgt voor een perfecte mix. Ook bij deze band is het duidelijk dat plezier een belangrijke rol speelt. Vooral bij frontman Benjamin Kowalewicz is dit te zien. Vol energie en adrenaline rent hij het podium rond, maakt hij de ene naar de andere sprong en brengt hij zijn ruwe klanken ter gehoren. Nummers als “Rusted From The Rain”, “This Suffering”, “Try Honesty” en “Surrender” komen ook aan bod. Op het moment dat de band het podium afloopt vraag ik me af hoelang de toegift zou duren, aangezien ik merkte dat de band een aantal hits nog niet gespeeld had.

Uiteraard komt de band terug voor een toegift en spelen zij het nummer “Devil On My Shoulder”. Dit geweldige nummer zorgde dat het publiek lekker bleef bewegen en moshen. Na dit nummer komen ook “Fallen Leaves” en “Surprise Surprise” voorbij. Dit zijn precies de nummers die ontbraken aan de set en die nu keihard de zaal in gebracht worden. De band en het publiek geven alles nog voor de laatste keer tijdens het laatste nummer “Red Flag”. De band verliet het podium voldaan en liet een tevreden publiek achter.

Billy Talent bewijst hier over een enorm talent te beschikken, ze zijn live eigenlijk nog beter dan op hun albums. Het is te hopen dat deze heren snel weer terug komen, want ik kan nu al niet wachten om ze weer te zien!