Yellowcard, Set It Off en Like Torches in Tivoli

In 2011 stonden ze nog in de Melkweg, W2 en Vera en nu, 2 jaar later, stonden de heren van Yellowcard in een uitverkocht Tivoli. Mee op reis waren de Zweedse band Like Torches en het Amerikaanse vijftal van Set It Off.

Om 19:45 mocht het uit Zweden afkomstige Like Torches het spits afbijten, voor een half gevulde Tivoli – de rij stond tot buiten – lieten de heren zien wat ze in hun mars hebben. Ondanks dat er maar een handjevol mensen is dat de teksten mee kan zingen, laat deze band zien en horen dat ze volledig terecht als supportact mee mogen op deze tour. Frontman Jonathan laat horen dat hij een fantastische strot heeft en ook nog eens heel energiek is. Terwijl de zanger de teksten ten gehore brengt, maakt gitarist Adam de ene na de andere jump. Deze band speelt erg overtuigend en krijgt al aardig wat mensen in beweging. Het hoogtepunt wordt bereikt bij het nummer “Missing It All” als Ryan Key het podium betreedt en net als op het album begint te zingen. Na een half uurtje spelen verlaat Like Torches het podium. Dit is een band die ik zeker vaker live zou willen zien.

Na een half uurtje is het de beurt aan het Amerikaanse Set It Off. Vanaf het begin is duidelijk te merken dat er wat technische probleempjes zijn. Dit bevestigt frontman Cody Carson, gekleed in een net pak, ook tijdens de show. De band laat zich gelukkig niet uit het veld slaan en gaat als een beest tekeer op het podium. Terwijl de eerste crowdsurfers een poging wagen, zie je de band de ene naar de andere guitarflip maken. Meerdere keren hangt frontman Cody half in het publiek terwijl de rest van de band de ene naar de andere synchrone jump maakt. Ook bij Set It Off is de zang erg goed. Cody Carson beschikt over een fantastische stem. Ook weet hij goed hoe hij het publiek moet entertainen en brengt hij veel energie over. Nummers als “Swan Song”, “Dream Catcher” en “End In Tragedy” doen het goed bij het publiek, dat ook hier helemaal uit zijn dak gaat. De eerste circle pit vindt plaats tijdens Set It Off en later dook de zanger het publiek in. Één van de betere supportacts die ik in tijden gezien heb.

Uiteindelijk is het natuurlijk de buurt aan de band waar iedereen voor kwam: Yellowcard! De band weet precies wat het publiek wilt horen en brengt een goede combinatie van zowel oude als nieuwe nummers. Zo begint de band met het pakkende “Awakening”, waar ze de zaal meteen mee weten in te pakken. Vanaf het begin is duidelijk dat de band zich helemaal thuis voelt op het podium. Ook is duidelijk dat de band veel plezier heeft in wat ze doen. Alle nummers worden hard mee gebruld. Of het nou nummers zijn van het vorig jaar verschenen Southern Air of oudere nummers als “Light Up The Sky” en “Lights And Sounds”, alles wordt meegezongen.

Deze ervaren heren weten prima hoe ze het publiek moeten verwennen en doen dit dan ook erg goed. Violist Sean Mackin gaat flink te keer met zijn viool. Zo gooit hij zijn instrument naar de technicus naast het podium en speelt hij liggend op de grond viool. Zodra hij het intro van “For You And Your Denial” inzet, gaat de zaal helemaal los. Tijdens de show ontstaan er een aantal circle pits. Niemand staat stil. Als een fan vraagt om een bepaald nummer laat Ryan Key weten dat zij zelf wel bepalen welk nummer ze spelen. “We are not a fucking jukebox” is wat hij zegt tegen de jongen.

Tussendoor geeft drummer Longineu een gave drumsolo, waarin hij zijn kunsten laat zien. Nu zal je denken: “Iedere redelijke drummer kan toch een solo drummen?” Ja, maar deze drummer voert het niveau een beetje op door het geblinddoekt te doen. Duidelijk is dat het publiek dit helemaal te gek vindt. Het nummer “Sing For Me” wordt opgedragen aan de persoon voor wie frontman Ryan het nummer schreef. Ook vraagt hij of iedereen zo hard mogelijk mee wil zingen, zodat zijn dierbare het boven in de hemel zou kunnen horen. Tijdens het nummer zie je de emotie bij de frontman, maar gelukkig kan hij na het nummer meteen weer knallen met het nummer “Believe”. Na “Believe” lopen de heren van het podium, maar na een minuut komen ze al weer terug om zo de laatste twee nummers te spelen. Het eerste nummer van de toegift is het rustige, maar mooie “Only One”. Als absolute afsluiter speelt de band natuurlijk hun grootste hit “Ocean Avenue”. Tijdens het nummer gooit het publiek het overgebleven beetje energie eruit en zo loopt het concert ten einde.

Yellowcard laat duidelijk zien waarom ze bij de beste pop-punk bands van de wereld horen en spelen een fantastische show. Iedereen loopt voldaan de zaal uit en kan niet wachten tot de band weer terug keert naar Nederland.

Vóór het concert mochten wij van DutchScene drummer Longineu interviewen, je kunt de video hier bekijken.