Punk Goes Pop volume 5

9 november komt het vijfde deel in de Punk Goes Pop-serie uit, een inmiddels bekende reeks waarvan de laatste jaren elk jaar een nieuwe uitgave is uitgekomen onder Fearless Records. Op deze uitgave worden nieuwe popnummers zoals “Ass Back Home” van Gym Class Heroes en Carly Rae Jepsen’s “Call Me Maybe” gecoverd, maar komen ook klassiekers voor zoals “Billie Jean” van popkoning Michael Jackson of “Girls Just Wanna Have Fun” van Cyndi Lauper.

Dit album begint met “Grenade”: Het origineel van Bruno Mars wordt gecovert door Memphis May Fire. De lyrics van dit nummer lenen zich natuurlijk ontzettend goed voor een rockplaat, een slimme keuze van MMF dus. Het gitaarwerk blinkt uit op dit nummer; vocaal werk vond ik echter tegenvallen, maar dat kan best te maken hebben met mijn aversie voor Bruno Mars. Memphis May Fire had mij een groot plezier gedaan als ze de plaat vocaal ook vol hadden gestopt met hun invloed, iets wat ze niet echt hebben gedaan.

Het eerste nummer wat mij direct opviel op dit album, was dan ook de cover van “Call Me Maybe”. De heren van Upon This Dawning hebben naar mijn mening ontzettend goed werk geleverd: Het bekende (Lees: Grijsgedraaide) refrein wordt afgewisseld door sterke screams, waardoor het nummer herkenbaar blijft, maar wel de sound van Upon This Dawning meekrijgt.

Diens opvolger, “Somebody That I Used To Know” door Mayday Parade en Pierce The Veil frontman Vic Fuentes, wijkt vooral instrumenteel af van het origineel. Gotye’s indietunes zijn vervangen door de poprockgitaren en -drums van Mayday Parade wat zorgt voor verschil, maar pas halverwege zorgt de stem van Vic Fuentes voor vocale afwisseling. Dit is een gemiste kans voor dit nummer: Fuentes had best meer te horen mogen zijn.

“I’m Glad You Came” van The Wanted werd door We Came As Romans in een nieuw jasje gestoken en is een van mijn favorieten. Niet omdat het nummer zo veel afwijkt van het origineel – nee, integendeel. Afgezien van een paar losse screams en één couplet had dit best het resultaat kunnen zijn van The Wanted-bandleden die een elektrische gitaar in hun hand geduwd zouden krijgen. Het enige nadeel aan dit nummer is dat er opeens midden in een zin ingevallen wordt met wat klinkt als een hoop instrumenten, die er aan het begin van de zin niet waren. Dit klinkt wat slordig afgemixt en niet alsof het de bedoeling was.

The Maine wist Cyndi Lauper’s “Girls Just Wanna Have Fun” volledig te veranderen. Met ruwe vocalen in het refrein en verder relatief rustige coupletten heeft het iets weg van het origineel, maar is het sowieso de meest ‘originele’ cover van het album. Een echte cover-cover, om het zo te zeggen: Meer woorden heb ik niet, dit is gewoon een nummer waardoor je je moet laten verbazen. The Maine zet immers best een prestatie neer door zo’n klassieker goed te coveren en helemaal aan te passen naar hun eigen stijl. Dit is een nummer die zo op het album Pioneer van de band had kunnen staan.

Het beste heb ik – en degene die de volgorde van de tracklist heeft bedacht – echter voor het laatst bewaard. SECRETS zet een immens goede cover van “Ass Back Home” neer van Gym Class Heroes. Het is geen geheim dat ik dit origineel al goed vond, maar SECRETS weet door middel van de sterkste screams die ik op dit album heb gehoord een harde plaat te creeëren, die haar catchy popgeluid wel behoud. Maar niet zonder gitaren!

Beoordeling: 7,5

Al met al is dit een goed album, maar weet het mijn favorieten (PGP2 en PGP4) niet te overtreffen. Mijn eindoordeel is dan ook een 7,5: Ik houd van elk Punk Goes Pop album, maar dit is niet de sterkste.

Label: Fearless Records
Releasedatum:  9 november 2012
Verkrijgbaar via: Bol.com of Free Record Shop