Review: Green Day – ¡Uno!

Het heeft even geduurd, maar het eerste album van Green Day’s trilogie is eindelijk uit. Ruim 3 jaar zat er tussen de release van ¡Uno! en de release van hun vorige studio album 21st Century Breakdown. Dit keer hoeven fans echter niet zo lang op een nieuw album te wachten. Het tweede deel van de trilogie, ¡Dos!, komt dit jaar nog uit, namelijk op 13 november. Het derde deel, ¡Tré!, zal 15 januari 2013 uitkomen. Daarnaast brengt Green Day nog een documentaire genaamd ¡Quatro! uit. Green Day fans hebben dus genoeg om naar uit te kijken! Voor degenen die nog geen fan zijn van Green Day en nog twijfelen over of ze dit album wel of niet zullen kopen, lees hier wat ik van het album vind.

De openingstrack van ¡Uno! heet “Nuclear Family”. Aan dit nummer kun je meteen al horen dat Green Day met dit album weer een andere, en naar mijn mening betere, richting inslaat dan dat ze met hun vorige album 21st Century Breakdown deden. In Nuclear Family hoor je stevige gitaarpartijen terug zoals we die van Green Day gewend zijn. Nuclear Family is een sterke opener die meteen de goede toon zet voor het album.

Het vierde nummer van het album is “Let Yourself Go”. Dit was een van de eerst uitgebrachte nummers en ook de derde single van het album. Het heeft een simpel catchy refrein. Ik vind in dit nummer vooral de gitaarsolo erg goed, en het refrein dat erg blijft hangen. Het is een lekker up-tempo nummer. Let Yourself Go is een van mijn favorieten.

Het vijfde nummer van het album is “Kill The DJ”, de tweede single. Nadat ik Oh Love veel geluisterd had en leuk vond, vond ik Kill The DJ tegenvallen toen hij uitkwam. Toen ik het nummer echter vaker had gehoord begon ik hem steeds beter te vinden. Dit zelfde had ik eigenlijk ook met de eerste single Oh Love. Die moest ik ook vaker horen voordat ik hem leuk vond. Kill The DJ is wat minder up-tempo dan voorganger Let Yourself Go. De instrumentale stukken van dit nummer, en eigenlijk het gebruik van instrumenten over het algemeen, in dit nummer spreken me erg aan. Desondanks vind ik dit wel een van de mindere tracks van het album, wat overigens niet zo veel zegt omdat ik het nog steeds een goed nummer vind.

Het album wordt afgesloten met de eerste single van het album, “Oh Love”. Nadat ik dit nummer vaker gehoord heb begon ik hem steeds leuker te vinden. Het intro sprak me al wel meteen de eerste keer dat ik het nummer hoorde aan. Ik vind echter het rustige begin te lang duren. Van mij hadden de andere instrumenten er wat eerder bij mogen komen. Ondertussen stoor ik me hier niet meer aan maar toen ik het nummer voor de eerste keer hoorde vond ik het begin vrij saai.

Al met al vind ik ¡Uno! vele malen beter dan 21st Century Breakdown. Ik vind dit album wat meer als ouder werk van Green Day klinken, wat ik persoonlijk beter vind dan 21st Century Breakdown. Ondanks dat laat Green Day toch zien dat ze zich weer verder ontwikkeld hebben en weer een compleet nieuw album gemaakt hebben dat toch weer anders klinkt dan hun eerdere werk.

8,0
Het album duurt in totaal 41 minuten en 50 seconden en bevat 12 tracks. Het is geproduceerd door Rob Cavallo. Je kunt het album op Bol.com kopen voor €14,99.