Review: Never Shout Never

Op maandag 16 januari stond Never Shout Never in de Melkweg in Amsterdam. In het voorprogramma staan vier heren en één dame van de band Tonight Alive. In eerste instantie zouden deze twee bands in The Max spelen, maar aangezien er te weinig animo voor het concert was speelde de bands in de Oude Zaal, die ook niet uitverkocht was.

Tonight Alive, de opener voor Never Shout Never, begon ongeveer vijf minuten te laat, maar ze werden zeker goed ontvangen door het redelijk jonge publiek dat zeker voor 95% uit meisjes bestond.

De lichtshow bij het optreden was redelijk. Het had in principe wel beter gekund. Ondanks dat het geen top lichtshow was, was het wel leuk om naar te kijken. Een van de twee gitaristen zit barstensvol energie, net als de zangeres van deze band. Heerlijk om te zien hoe actief zij hier het podium gebruikten. Hoewel zij soms moeten vragen of het publiek hun handen omhoog wilt doen, gebeurt dit wel iedere keer en is het wel een gaaf optreden.

Na een aantal nummers is het tijd voor de eerste pit bij Tonight Alive. Dit wordt uiteraard niet erg gewaardeerd door de jonge meisjes en hun vaders. In tegenstelling tot de band, die het zeker wel kan waarderen, en dit tussendoor ook even snel laat merken.

Instrumentaal gezien gaat het lekker vlot. Alles is redelijk goed gestemd, maar op sommige momenten kwam er een harde, onwijs irritante piep door de speakers. Bijna op het einde van het optreden van Tonight Alive gaat ineens de microfoon van zangeres Jenna McDougall kapot. Ze blijft eerst nog lekker doorzingen in de hoop dat hij het op onverklaarbare wijze ineens weer doet, maar nadat ze door heeft dat dit niet het geval is gebruikt ze snel de microfoon van een van haar gitaristen. Vervolgens wordt dit wel gewoon gemaakt en kan ze het optreden met haar eigen microfoon afsluiten.

Het nummer waar de band mee eindigt is het nummer ‘Listening’. Een erg gaaf nummer, en ook zeker goed gespeeld. Toch viel het mij tegen dat zij een van hun rustigste nummers, en ook naar mijn mening de mooiste, niet gespeeld hebben. Dit is het nummer ‘Amelia’. Ondanks deze tegenvaller was het wel een heel gaaf optreden.

De drie mannen van Never Shout Never komen het podium op en dat is zelfs te horen als je buiten staat. Alle meisjes in de zaal gillen hun longen uit hun lijf. Als zanger Christofer Drew even zucht in de microfoon begint het gegil opnieuw, en zelfs nog harder. Het eerste nummer is een nieuw nummer, afkomstig van het nieuwe album, ‘Time Travel’. Deze wordt niet echt goed ontvangen, maar toch vind ik dat dit beter klinkt dan op de cd, vanwege de onnodige effecten.

Het nummer ‘Brightside’ werd ook gespeeld, helaas was dit niet zoals hij op het album staat, maar het klonk wel erg leuk.  Apart, maar leuk. Ook werden er dingen ‘extra’ gespeeld die helemaal niet in het nummer horen, dit was ook niet nodig. Op het eind van ‘Brightside’ krijgt Drew een knuffeldier van één van zijn fans, deze pakt hij wel aan, maar vraagt zichzelf vervolgens af wat hij hiermee moet.

Tussen dit nummer en een volgend nummer houden zij even een lang praatje. Dit duurde toch wel een beetje lang. In tegenstelling tot de oude nummers van Never Shout Never worden de nummers van het nieuwe album “Time Travel” niet goed ontvangen, ondanks dat deze live beter waren dan op het album.

De lichtshow was wel leuk gedaan, zo werd er goed gebruik gemaakt van verschillende kleuren. Wel zakte de lichtshow op het einde in, dit omdat er te veel gespeeld werd met dezelfde kleuren.

Als het publiek vraagt om ‘Can’t Stand It’, een nummer die de band al lang niet live gespeeld heeft, drumt Drew een stukje om de drummer duidelijk te maken welk nummer hij moet spelen, maar zelfs toen wist hij het niet. Des ondanks dat zij het nummer eigenlijk niet kenden, hebben ze het toch geprobeerd. Deze avond word afgesloten met het nummer ‘What Is Love’, die natuurlijk ook zeer positief ontvangen werd.

Conclusie:

Het was een ontzettend gezellige avond. De lichtshow was supergaaf gedaan en de bands deden heerlijk hun best en pasten opzich wel bij elkaar, ook al is er een redelijk verschil in de muziek. Helaas zaten er soms wat fouten in, qua microfoon of stem, maar dit maakt het gehele optreden zeker niet slechter.