Review: Impericon Never Say Die! Tour

Vrijdag 14 oktober 2011 was de dag dat de Never Say Die! Tour plaats zou vinden in het Patronaat, Haarlem. De bands die allemaal op deze dag op het Haarlemse podium stonden waren Vanna, As Blood Runs Black, The Human Abstract, The World Alive, Deez Nuts, Emmure en de mainact van de avond: Suicide Silence.

Vanna was de band die de avond zou openen, op een vroeg tijdstip. Aangezien ik zelf pas laat van school weg kon, en ik niet precies wist waar het Patronaat was, heb ik helaas het volledige optreden van deze heren moeten missen. Dus hier kan ik niets over vertellen, mijn excuses hiervoor.

Na de heren van Vanna was het tijd voor de mannen van The Human Abstract. Deze band was al lekker bezig op het podium in een hele volle zaal. Dus ook dit begin heb ik gemist, niet veel, maar toch wel een deel, helaas. Bij binnenkomst viel mij direct op dat een van de mannen op het podium dreadlocks had, die  bijna tot aan de grond kwamen. Dit zag er wel heel vet uit als hij heftig aan het headbangen was. De muziek was lekker hard, en de gitaarsolo’s bleven maar doorgaan, wat een lust voor het oor was! De instrumenten stonden niet allemaal even goed. De gitaar en de drum kwamen boven de rest van de instrumenten uit, de bass kwam er heel af en toe, op een vervelende manier boven uit. Hierna was de bass weer wat minder goed te horen. Na het eind van een van deze nummers hield de zanger even een kort praatje met het publiek. De clean vocals vond ik persoonlijk soms heel goed, en op het andere moment weer niet om aan te horen. Hierover heb ik dus niet echt heel goed een mening kunnen vormen. Het meest grappige aan deze 5 mannen op het podium, vond ik de bassist. De bassist stond vaak stil en keek hij heel gespannen voor zich uit, en een moment later probeerde hij even zijn headbang moves te laten zien. De gitarist van deze band verzorgden de backing screams, die ik persoonlijk veel beter vond dan die van de zanger. Mijn conclusie over deze band: Het was wel leuk om even te bekijken en te beluisteren, niet zo ongelofelijk boeiend, maar dit kan ook komen omdat ik een deel van het optreden heb gemist.

Toen de crew aan het opbouwen was voor de volgende band, As Blood Runs Black, duurden het nogal lang totdat alles opgebouwd was. Deze ‘opbouw sessie’ duurden ruim 15 minuten. Maar goed, toen ik deze heren op het podium zag staan vroeg ik me af wie het waren, aangezien zij zich niet voorstelden. De opening van hun optreden vond ik zelf wel vet, aangezien zij direct begonnen met een mooie circle pit. De screams van de vocalist vond ik heerlijk om naar te luisteren. De mosh blijft de hele tijd doorgaan en het publiek staat geen moment stil. Het eerste nummer was nog niet afgelopen en er was al weer een circle pit. Hier kwam ook de eerste die van het podium afsprong. Vanaf dit moment, dat de eerste sprong, bleven er maar mensen komen. Opzich was dit in het begin wel erg gaaf om te zien, maar later werd dit toch wel heel erg vervelend. En zo kwam er weer een circle pit. De muziek bleef het gehele concert ongelofelijk hard doorgaan. Zelfs op het balkon begonnen de mensen te dansen. As Blood Runs Black zorgden voor de eerste stage divers, maar ook voor de eerste Wall of Death!

The World Alive was de vierde band van de avond. Persoonlijk vond ik deze band hard, maar ook opvallend was, dat dit erg melodieus was!  Misschien was het een reden voor het publiek om minder hard te moshen omdat het ook melodieus was, of om een andere reden. Maar helaas was het publiek bij deze band veel minder druk. Hoewel… Dit had ook wel de reden kunnen zijn van de zanger, aangezien ik dit zelf erg slecht vond. De vocalist bleef heel lang erg rustig en betrok het publiek ook niet echt bij het optreden zelf. Nadat hij vroeg om een beetje drukte, werd het publiek pas een stuk drukker. Soms waren er ongelofelijk mooie high screams, en op dit moment waren de instrumenten stil, was dus een prachtig gehoor was. Dus dit was dan wel weer een pluspuntje voor de zanger. Nadat dit gebeurde was de vocalist ook veel drukker. De clean vocals van de backingvocalist vond ik ook heel erg slecht, maar ook zijn screams daarentegen waren wel weer super mooi. Na vier keer gezegd te hebben: “Keep the fuck up!” bleef het pas een beetje levendig in het publiek. De instrumenten waren volgens mij goed gestemd en klonk dus verder wel goed. Voor The World Alive was het de eerste keer in Nederland. Aan het eind van hun show werden ook twee mensen bijna knock out weggedragen.

Na deze band ging de crew natuurlijk ook weer aan de slag om alles voor de volgende band op te bouwen, ditmaal was het de beurt voor de mannen van Deez Nuts. Deze sound check duurden gelukkig niet zo lang, dus de band begon ook redelijk optijd. De intro stond aan, de mannen kwamen het podium op, het publiek was niet zo enthousiast. Het eerste nummer vond ik ook een erg soft nummer. Nadat dit nummer af was vroeg de vocalist om een Wall of Death, die niet kwam, helaas. Bij het nummer ‘I Hustle Everyday’ kwamen er weer heel veel mensen het podium op, om er vervolgens weer af te springen. De crew blijkt dit in het begin niet zo zeer te waarderen, dit blijkt aan het feit dat ze sommige mensen schoppen die langs rennen. Naast dit vond ik het instrumentaal gezien wel heel goed gaan. Drum, gitaar, bassgitaar klonken allemaal goed, naar mijn mening. Alleen vocaal gezien vond ik niet dat deze band tussen de andere bands pasten. Het was geweldig om te zien hoe de drummer zijn drumstel bewerkte, alsof zijn leven ervan af hing. Een van de stage divers blijft te lang staan op het podium, hij voelde zich een hele peer! Nadat hij zich dan eindelijk laat vallen schopt hij ook nog eens de microfoonstandaard omver. Ook probeerden een aantal meisjes te stage diven, maar zij gingen bijna eerst op hun knieën zitten en daarna lieten zij zich vallen. Naast dit waren ook 9 van de 10 mensen nogal aardig dik, waardoor zij direct ook weer gewoon op de grond stonden. Dit bleef ruim een half uur doorgaan, wat voor mij de gehele sfeer verpestten. Ik was niet de enige die hier zo over dacht, aangezien ik het publiek aan de kant zag stappen en mensen begonnen hen ook te slaan. Op een gegeven moment was het zo erg dat er ruim 20 man om de zanger heen stonden en de crew blijkt hier ook erg pissig van te worden, waar ik mij volledig in kan vinden. De crew duwt hierom ook mensen van het podium af. Naast dit vond ik wel dat de lichtshow heel erg leuk was gedaan. De kleuren waren vet en het was heel mooi gedaan, al zeg ik het zelf.

Na het vorige optreden moet er natuurlijk weer van alles opgebouwd worden en ook dit duurt voor mij te lang. Persoonlijk heb ik geen zin meer in de volgende band, Emmure. De enige band waar ik nog zin in heb, was dus de mainact, Suicide Silence. Maar na deze te lange sound check komen dus de heren van Emmure het podium op om het Patronaat te laten beven. Dit was hun eigenlijk wel erg goed gelukt, want het balkon stond letterlijk te beven. Zelfs de lampen die aan het plafond hingen waren stonden te beven. Net als de meeste voorgaande bands stond ook deze met vijf man op het podium. Ondanks dat ik hier geen zin meer in had, vond ik het echt onwijs goed! De stem van de vocalist was heerlijk om naar te luisteren, het publiek ontving deze band echt super goed, de mosh ging de gehele tijd hard door. De lichtshow vond ik eentonig, het was alleen maar een witte kleur, maar het was wel heel vet en duidelijk gedaan. Dit vond ik de best ontvangen band en zij deden het ook het beste, dit was ook duidelijk aan het publiek te merken. Beneden was iedereen hard aan het moshen en op het balkon stonden veel mensen hard te dansen. Na het eerste nummer dat zij speelden was een deel van het drumstel al kapot gemaakt, na het tweede nummer moesten zij even een pauze van een paar seconden, om even te blowen. Even later moesten ze zelfs blowen tijdens het spelen, wat ik persoonlijk heel erg slecht vond. De mosh was heel erg groot. Instrumentaal gezien was dit ook weer heel erg goed en de het klonk ook gewoon heel erg goed. Dus kortom, ik had persoonlijk geen zin meer in deze band, maar ze waren wel echt super goed.

En dan is het nu tijd voor de laatste band, de mainact van de avond, de band waar ik al weken op gewacht had, Suicide Silence. De opbouw duurde heel erg lang, ze speelden 10 minuten later dan gepland. De hele zaal en het balkon stonden helemaal vol nu. De drummer komt als eerste op en iedereen gilt hun longen uit hun lijf. In plaats van dat de drummer direct naar zijn drumstel ging, kwam hij eerst even naar voren om te laten zien dat hij er was. Vanaf het begin springt iedereen in de zaal al heel erg energiek mee. Mitch Lucker, vocalist, klinkt onwijs goed, zijn high screams, waar hij bekend om staat, zijn weer perfect! Het publiek begon tijdens het eerste nummer al te stage diven. Lucker heeft ook eerder via zijn twitter gezegd dat hij het geweldig vindt als er veel mensen het podium opkomen om er daarna weer vanaf te springen. Bij de gitaristen en de bassist lijkt hun hoofd weer, net als altijd, los op hun romp te zitten. Op het balkon beginnen mensen ook te moshen. Het nummer ‘You Only Live Once’ wordt als een favoriet ontvangen. De drums zijn heel erg goed hoorbaar. Bij het nummer ‘Lifted’ vraagt Lucker om een circle pit, die ook even komt, maar niet lang doorzet. De gehele band komt energieker over als hun optreden in Tivoli, Utrecht een paar maanden geleden. Lucker wilde wel eens weten welke kant van de zaal het hardste kon schreeuwen, dus zo ging hij naar de linkerkant van de zaal, die moest schreeuwen, en zo weer naar de rechterkant, en dit ging zo eventjes door. Ook bij het nummer ‘Fuck Everything’ vroeg hij het publiek om mee te doen. Zo moest het publiek iedere keer ‘Fuck. Every. Thing.’ zeggen op het moment als hij naar het publiek wees. Ook vraagt hij later om een Wall of Death, die ook duidelijk komt. Niemand mocht eerder gaan voordat hij ‘Go’ zei, wat redelijk normaal is. Wel bleef hij de hele tijd ‘Dance! Dance!’ zeggen, om hen een beetje te misleiden. Maar toen hij ‘Go!’ zei rende iedereen op elkaar af, dus was het wel heel vet gedaan.

Helaas was dit voor mij het einde, de band ging nog wel eventjes door maar ik moest de laatste trein nog halen. Dus voor mij was het hier afgelopen, en kan ik dus verder niet vertellen hoe de rest van het optreden ging. Maar nu ik Suicide Silence twee keer live heb gezien, kan ik je zeker zeggen dat zij het duidelijk heel vet hebben gedaan! Ook heb ik helaas geen foto’s kunnen maken, mijn excuses hiervoor.