Exclusief: Destine in Azië (deel 1)

De heren van Destine zijn druk aan het feesten geweest aan de andere kant van de wereld. De band was namelijk op tour in China en Japan. Om jullie te laten weten hoe het daar was schreef Robin Faas, de drummer van Destine, een artikel voor DutchScene!

Op tour in Azië – enkele highlights
Deze tour had ik me voorgenomen om, meer dan normaal nog, te genieten van verschillen in cultuur en lekker eten in het buitenland. Eenmaal aangekomen in Beijing hebben we er ook geen gras over laten groeien. Na slechts twee uurtjes slaap zijn we in een taxibusje geklommen en op naar de “Great Wall”!

Onderaan de immense ladder dacht ik de bovenkant wel te halen. Zo hoog zag het er niet uit..

Dat was een inschattingsfout, net als het feit dat ik dacht dat het handig zou zijn om mijn 17,2” laptop op m’n rug mee naar boven te nemen. Ha, het zal het gebrek aan slaap geweest zijn. Ik was op ongeveer tweederde toen mijn lichaam me smeekte om terug naar beneden te keren. Voordat ik eraan toe gaf heb ik nog wel even een mooi plaatje geschoten.

Beijing was een echte cultuurschok met als kers op de taart een supervette show.
Fast-forward naar Shanghai!

Een vlucht, onwijs mooi uitzicht en wederom slechts twee uurtjes slaap later waren we in Shanghai aanbeland. Ik vind dat we er nog hartstikke goed uitzagen als je incalculeert dat we zo weinig geslapen hadden. Ook hier weer een te gekke show gespeeld en zeer (zéér) enthousiaste Chinese fans gezien. Heel bizar allemaal. Je vraagt je af hoe dit zou zijn geweest voordat er internet bestond. Fantastisch om te zien.

De volgende dag wéér vliegen en daarna met de taxi naar het hotel. De vlucht had wat vertraging, dus Tom en ik pakten het moment met twee handen vast om even iets Westers tot ons te nemen.

Eenmaal in het vliegtuig bleek dat het nog 6 uur zou duren voordat hij zou opstijgen. Er was namelijk een wervelstorm in Guangzhou, waar onze landing zou moeten plaatsvinden. Toen we eenmaal hadden gevlogen en uit het vliegtuig waren bevrijd bleek in de taxi nog maar dat het inderdaad een behoorlijk heftige weerssituatie was geweest. Door de regen konden we bij momenten op de snelweg slechts enkele meters ver zien..

De volgende dag moesten we naar Hong Kong en gingen we voor de verandering eens met de trein! Dat was sowieso een welkome afwisseling, maar ook heel gezellig met onze inmiddels goeie vrienden van “Useless ID”. Wat een vette band is dat en een stel van de aardigste gasten die we ooit op tour hebben ontmoet.

Fast-forward naar Tokio!
China, Hong Kong en Japan bleken ieder heel verschillende landen te zijn. Waar China en Hong Kong bijvoorbeeld bij tijden zeer chaotisch en druk waren, blijkt Tokio (ondanks zijn verbijsterend grote groep inwoners, 32 miljoen!) echt een oase van rust. Ze wachten allemaal rustig af op hun beurt in het verkeer, dringen in rijen nooit voor en als je jezelf voor schut zet door te proberen om Japans te spreken, wachten ze in alle rust af tot je uitgestotterd bent en dan helpen ze je met de uitspraak. Ondanks dat er achter je in de rij nog 20 man een hamburger wil bestellen, haha..

Iets wat Japanners en ik gemeen hebben is dat we gek zijn op elektronica! Hier zie je een straat waar er maar liefst 5 gadgetwinkeltjes pal naast elkaar zitten. Als een kind in een snoepwinkel!

Ook iets waar we een voorbeeld aan zouden kunnen nemen zijn de parken en natuur hier midden in de stad. Zo midden in Tokio kan je prachtige tuinen en parken bezoeken, waar het prachtig schoon is en je eigenlijk ook niets hoort. Alleen wat vogels en hier en daar een “zingende penis”.


Met alle bands van de Japanse tour wilden we later nog wat gaan eten. Op naar een restaurant waar je voor het Japanse equivalent van 13 euro onbeperkt kan eten, maar zo bleek, ook vooral onbeperkt kan drinken. Het werd een zeer gezellige avond.

Bij entree moesten de schoenen uit. Dat is Japanse traditie in huizen en restaurants en na een flinke borrel is het dan soms lastig om je kluisje terug te vinden als je niet heel goed Japanse tekens kan lezen…

Hier in Tokio is het eten weer heel anders dan in China. Waar in China bijna alles word verzopen in sausjes en kruiden is het in Tokio allemaal zeer rauw en naturel. Ze plukken het eten bijna letterlijk gewoon van de boom en na het eventjes te wassen en misschien nog in een leuk vormpje te snijden land het op je bord met wat rijst. Heel lekker wel, maar toch weer even omschakelen van het zeeeeeer pittige eten in China.

Een menukaart is in sommige restaurants overbodig. Eten, drinken en toetjes komen namelijk gewoon langs je tafel op een lopende band! Heel apart. Na het eten tellen ze het aantal lege bordjes op je tafel en dan reken je af wat je gegeten hebt. What you see is what you get! Heel leuk, al liet ik het meeste aan me voorbij gaan, omdat ik het simpelweg niet kon identificeren. Voor je het weer eet je inktvistentakel op een bedje van kikkereitjes.. nee, danku!

Vanavond onze eerste full-band show, na 5 dagen waar er voor mij geen drumstel te vinden was. M’n handen jeuken en ik wordt al behoorlijk onrustig. Ik hoop dat Tokio er klaar voor is en ik heb ook echt zin in het zien van de andere vier bands. Tokio, ARE YOU READY?!

Deel 2 volgt snel!