Review: The Powerfest

Op zondag 5 juni vond The Powerfest plaats in de Melkweg. Een indoor festival met de vetste
bands uit de scene. DutchScene nam een kijkje bij dit festival om jou te informeren hoe het
was!

Het Vlaamse Makeshift Hearts is de eerste band die vandaag in de theaterzaal speelde. Een
kleinere zaal zonder podium, maar dat mag zeker de pret niet drukken: de heren springen na
een iets te lange intro volop in de rondte. Hoewel de zang van de bassist beter kan, zijn de
screams echte earcandy.

Nadat wij een kijkje namen bij de Vlaamse heren was het tijd om richting de Oude Zaal te
gaan voor My Passion, een band met extreme looks, grappige outfits en goede melodieën.
Met een mix van zang en screams door elkaar, jumpen ze over het podium en vragen ze met
succes het publiek hetzelfde te doen.

Rise To Remain heeft onlangs hun debuutalbum uitgebracht en hebben, na al een keer
opgetreden te hebben met Bullet For My Valentine in Tilburg, een plekje op de line-up van
The Powerfest weten te bemachtigen. De band uit Londen bewijst dat deze plek ook wel
verdiend is. Na een paar nummers heeft de band technische problemen; het drumpedaal
begeeft het, waarop de gitarist even een solo speelt. “Even”? Ja; een solo die een matige
gitarist niet snel nadoet, schudt hij even uit zijn mouw. Zelfs voor de zanger is dit een
openbaring, zo zegt hij “I’m fucking impressed”.

Voor de show liet Alex Sauer van His Statue Falls al aan ons weten dat het theater eigenlijk
te klein is voor deze Duitse mannen. Een volle rij aan fans mocht niet meer naar binnen. In
de zaal is daar niets van te merken: de mannen springen in het rond en laten het publiek vaak
klappen. “Capital H Capital O” is het eerste nummer die het Duitse His Statue Falls speelt
gevolgd door veel nummers van het debuutalbum “Collisions”. Ook speelde de band een
nieuw nummer “Harder, Sneller, Beter” als ik Sauer’s woorden vrij vertaal.

Tijdens His Statue Falls speelde ook Destroy Rebuild Until God Shows, de band van Craig
Owens die voor het eerst in Nederland is. Helaas, door de felle lichtshow, heb ik daar niet
lang van kunnen genieten en besloot ik de zaal even te verlaten.

Toen Mayday Parade het podium op kwam voelde ik toch wel een behoorlijke ‘fangirl’
bui in mij opkomen; deze band wil ik al sinds 2008 live zien en dit is de eerste keer dat ze in
Nederland zijn. De band heeft veel energie in de show en weet alles goed en leuk te brengen.
Met meezingers als “Anywhere But Here” en “Kids In Love” heeft Mayday Parade als je het
mij vraagt een ruime voldoende verdiend; snel terug komen, heren!

Tekst door Janneke Stam en Stanley van Heusden