Review: Only Seven Left – It Was All A Dream

De laatste tijd is er veel nieuws over de jongens van Only Seven Left. Interviews met Girlz, Hitkrant en noem het maar op. Na een lange tijd wachten is het vandaag eindelijk zover: Only Seven Left brengt hun debuut album “It Was All A Dream” uit. Wij hebben de CD al bemachtigd en hier lees je er natuurlijk alles over!

Het eerste nummer op het album is “The Moonlight Sky”, een nummer dat met veel piano en stevige rock opent. Wel opvallend is dat het nummer nog nooit live gespeeld is. Als daarna “Lost And Found” en “Wake Up Call” door de speakers komen is het toch écht wel duidelijk: Only Seven Left kan wel voor een feestje zorgen!

Zodra het duet “I Am Sorry” begint, bewijzen de jongens dat ze ook een goede ballad kunnen schrijven, en dat nog wel met niemand minder dan Miss Montreal. Dat de jongens veel naar All Time Low luisteren is toch ook wel een beetje terug te horen in “Saturday”, een snel en sterk nummer dat lekker catchy is!

Één van de nummers die live al goed ontvangen wordt is “Silhouettes”, hoewel ik het nummer live niet zó geweldig vond klinkt hij toch superlekker op het album.

Ik vind het wel jammer dat het intro van “My Side Of The Story” op het album weggelaten is, maar het nummer blijft erg goed. Als achtste nummer staat hun laatste single “Sleeping Without You” op de cd, een nummer waar Bram en Hinne al hun favoriete poppunk liedjes in 1 nummer hebben proberen te stoppen.

Hoewel “Worst Friend Award” de “B-side” van “Sleeping Without You” is, heeft het toch een mooi plekje op het album gekregen. Het laatste nummer van “It Was All A Dream” is “A Shoulder To Cry On”, een nummer dat veel waardering bij mij heeft gekregen en een mooie, rustige afsluiter is voor ruim een half uur luisterplezier.

Het album heeft een goede afwisseling van nummers en is zeker het kopen waard!