Review: Peacedog 2010

Voor de Edese band So Called Celeste is dit natuurlijk een thuiswedstrijd. Deze metalcore band is zeker geen onbekende in hun scene maar toch kwam het publiek maar moeilijk op gang. Energie is wat zeker niet ontbrak, springend gingen de bandleden het podium over. Nadat de zanger vroeg of iedereen naar voren wilde komen gebeurde dat ook. Wat jammer was aan deze show is dat het geluid niet optimaal was en onderbroken werd met hoge pieptonen.

Sacred Life kon natuurlijk niet ontbreken op de reünie-editie van Peacedog, deze band stond namelijk in 2000 ook al op het festival. Ze haalden veel herinneringen op wat wel leuk was, maar wij wisten er niets van. Gelukkig legden ze het voor de mensen die hun tijd niet mee hebben gemaakt rustig uit, wat soms wel te lang duurde. Omdat het een reünie-editie is hadden ze ook nog een klein cadeautje voor iedereen: ze gooiden shirts, zweetbandjes en nog meer in het publiek. Ook wilden ze voor iedere bezoeker een setlist kopiëren “We wilden het liefst iedere bezoeker een Sacred Life setlist geven, jammer genoeg mochten we niet zo vaak kopiëren van de organisatie.” Of ze ooit nog een nieuw album uitbrengen, denken we niet, maar goed zijn ze zeker.

Wanneer Only Seven Left op kwam begonnen de tranen al te stromen bij een aantal fans, de zaal was nog wat leeg maar zodra Silhouettes begon stroomde het vol. De catchy nummers werden luidkeels meegezongen door de liefhebbers. Zoals we onderhand wel gewend zijn van bands stond er ook een cover op de set van Only Seven Left, het nummer Replay van Iyaz. Toen Jochem aankondigde dat het volgende nummer October Tune was ontstond er een klein onderonsje tussen de bandleden, op de set stond namelijk ook nog Worst Friend Award. Helaas was er niet genoeg tijd en moest dat nummer geschrapt worden. Toen A Shoulder To Cry On begon zagen we 2 meisjes elkaar huilend knuffelen, de rest van de zaal bleef aandachtig luisteren.

Het Zweedse Intohimo kwam aan bij het festival, toen wij even buiten waren. Deze aardige jongens overtuigde ons zonder ook maar één noot te spelen al dat ze goed zijn. Rond 19:00 betraden ze eindelijk het podium. Wij bleven daarom ook aandachtig kijken. Toen de drummer het podium betrad met een blikje “Monster Energy” was het al snel duidelijk door wie ze gesponsord worden: hij hield het blikje trots omhoog. De show begon en de jongens bewezen dat ze inderdaad goed bezig zijn. Hoewel niet alle nummers bij ons in de smaak vielen, zien wij ze wel als één van de beste bands van Peacedog 2010. Het was heel erg jammer dat niet alle uithalen gehaald werden, vooral bij hun cover, Love Story van Taylor Swift. Er was weinig van te verstaan en van de melodie bleef weinig over.

Wanneer de zaal weer open ging voor mewithoutYou stroomde de zaal helemaal vol, deze Amerikaanse band keerde voor het 10 jarig bestaan van Peacedog 2010 eenmalig terug naar Europa. De band die in Europa bekend werd door Peacedog begon hun show met Torches en Peaches, veel mensen zongen mee en ze werden met een hard applaus ontvangen. Tijdens de set begon een vrouw tegen Adam te praten “Adam, we can’t hear you sing. You’re voice is beautifull, so I don’t want to miss it!” waarop Adam reageerde dat het helaas door haar plek kwam, de speakers stonden niet gericht op de eerste rij en daar kwam de microfoon uit. De set was goed en het leek snel voorbij te gaan. Wanneer er werd aangekondigd dat het laatste nummer kwam was het al duidelijk, zodra de laatste noot gespeeld werd begonnen er al een paar mensen “We want more” te schreeuwen waarop de rest van de zaal snel volgde. mewithoutYou kwam nog terug voor één nummer, bedankte de zaal en helaas was daarbij hun set afgelopen.

Op het festival hing de hele dag een goede sfeer, wij hebben alleen niet alle bands gekeken omdat het simpel weg bijna niet uit te houden was in de zalen.