Escape The Fate in de Melkweg

Na een lange tijd van afwezigheid waren de heren van Escape The Fate weer eens een keer in Nederland. Dat werd tijd, want ze hebben Nederland in het verleden al meerdere keren gecanceld. Met New Years Day en Glamour Of The Kill in het voorprogramma stonden ze 23 oktober in de Melkweg te Amsterdam.

New Years Day mocht de avond aftrappen. De Amerikaanse rockband kreeg de zaal helaas niet helemaal los. De zaal luisterde, maar menigeen zal de nummers die ze niet gekend hebben. Het hoogtepunt van de set van New Years Day was toch wel hun bekendste single “Angel Eyes“. In plaats van Chris Motionless -waarmee “Angel Eyes” is opgenomen – nam een ander bandlid de vocals van Chris over. En hoe! Hij deed niet onder voor de markante zanger van Motionless in White.

Vervolgens betrad Glamour Of The Kill de planken. Wat New Years Day niet kon brengen, bracht Glamour Of The Kill wel: energie. De zaal kwam bij het eerste nummer al een stuk losser dan bij de gehele set New Years Day. Bij het tweede nummer ontstond de eerste moshpit al. Met nummers als “Second Chance” en “Feeling Alive” wisten de mannen uit Amerika een erg goede set neer te zetten.

Om half tien is het dan de beurt aan de main act: Escape The Fate. De bandleden beginnen de set met het nummer “Fire It Up”, een lied afkomstig van hun laatste album Ungrateful. Daarna laten de mannen wat ouder materiaal horen door het nummer “Issues” te spelen. Aan het enthousiasme van de zaal te zien, stelt de band na hun lange afwezigheid niet teleur. Ondanks het wat tegenvallende aantal bezoekers is de zaal levend en ontbeert de show niet aan moshpits.

Het overlijden van zanger Tyson Stevens is ook Escape The Fate niet ontgaan. Bij het introduceren van “Picture Perfect” draagt Craig Mabbitt het nummer op aan de oud-zanger van Scary Kids Scaring Kids. Bij het aanvangen van het nummer werden dan ook de aanstekers en mobieltjes uit de broekzakken gehaald. Na een teaser van de band waarin gehint werd dat het volgende nummer “This War Is Ours” zou zijn, speelde de band in plaats daarvan “Something”. Het hoogtepunt van de show moet toch wel het nummer “One For The Money zijn” waarbij het publiek op het podium werd uitgenodigd. Zo veel mogelijk mensen klommen onder begeleiding van het nummer het podium op waar Mabbitt crowdsurfend (op het podium) het nummer trachtte te zingen.

Na “One For The Money” verlieten de band en het publiek het podium, ieder naar hun eigen plek. Na het gebruikelijke “we want more”, betrad de band opnieuw het podium voor een toegift. Ditmaal werd wel “This War Is Ours” gespeeld. Het publiek ging nog één keer los. Het wachten tot Escape The Fate weer naar Nederland kwam, was het uiteindelijk meer dan waard. Escape The Fate zette een erg goede show neer. Laten we nu hopen dat het niet weer zo lang duurt totdat de band terugkomt naar Nederland.