In Australië hebben ze zoveel geweldige dingen. Elke dag mooi weer, kangoeroes, koala’s, een bruisende alternatieve muziek scene – denk aan bands als Tonight Alive, Parkway Drive, Northlane en I Killed The Prom Queen – noem het maar op. De uit Queensland afkomstige post-hardcore/metalcore band The Amity Affliction zal voor velen dan ook niet onbekend zijn. Met hun nieuwe album Let The Ocean Take Me, laten ze de wereld weer horen waar Australië van gemaakt is.

Het album start meteen met de leadsingle “Pittsburgh”, een nummer dat in één klap een nieuwe klassieker zou kunnen worden van The Amity Affliction. Het nummer bevat alles wat je van de band zou verwachten: een rustig ambient intro, coupletten gevuld met screams en een uiterst meezingbaar refrein. Opmerkelijk en vernieuwend aan het nummer is het koor dat in de brug het refrein nogmaals zingt voordat de band terug in het nummer komt.

Veel bands in het post-hardcore genre klinken snel hetzelfde. Nummer na nummer dezelfde structuur, dezelfde tonen, maar toch is er iets waardoor The Amity Affliction eruit springt. De melodische ondertonen die de band gebruikt tijdens de heftige, dubbelbas gevulde coupletten. De band experimenteert al jarenlang met verschillende elektronische geluiden in hun muziek – tot het album Chasing Ghosts hadden ze zelfs nog een toetsenist in de band. Soms zorgt dat voor mooie resultaten, zoals in de tracks “Lost & Fading”, “The Weigh Down” en “Give It All”.

“Lost & Fading”, het tweede nummer,  begint vrij heftig door de breakdown die het nummer opent. Om de sfeer erin te houden, heeft de band veel melodische tonen toegevoegd aan de zware instrumentatie. Violen en geprogrammeerde beats ontbreken in deze track niet, en dankzij de catchy clean zang in het refrein weet de band de goede balans tussen donker en licht in hun werk te bewaren. “The Weigh Down” en “Give It All” beginnen beide met een rustig intro met piano’s, violen en drum samples voordat ze exploderen naar wat we van The Amity Affliction kennen.

De elektronische programmering komt echter niet in elk nummer tot zijn recht. In “Never Alone” bijvoorbeeld, een nummer midden op het album, passen de optimistische piano’s niet echt bij de rest van de instrumenten en het algemene geluid van de band. Met een clean (maar niet bepaald catchy) refrein erbij, zorgt het ervoor dat de track misschien beter overgeslagen kan worden. In de strijd om origineel te blijven gebeurt het soms dat er missers gemaakt worden.

Maar voor elke mindere track zijn er weer minstens twee die lekker uit je speakers kunnen knallen. Na de tegenvallende “Never Alone” horen we “Death’s Hand”, één van de hoogtepunten van dit album. De snelle, technische drums van Ryan Burt, gecombineerd met de krachtige screams van Joel Birch, maken dit hardcore nummer compleet. De track die daarop volgt krijgt de titel “FML”, weer een knaller waarbij deze keer zanger/bassist Ahren Stinger de spotlight steelt in de refreinen met zijn clean zang.

Het laatste hoogtepunt van het album zit hem in de afsluiter “Give It All”. Zoals al eerder gezegd begint het nummer met een fijn rustig intro voordat de hele band voor de laatste keer van zich laat horen. Het nummer heeft enkele overeenkomsten met nummers als “Chasing Ghosts” van het voorgaande album, hoewel de band deze keer ervoor gekozen heeft om het refrein geschreeuwd uit te voeren. Een erg eclectische afsluiter die eindigt met schoon koorgezang, precies zoals het album tijdens “Pittsburgh” begon.

Beoordeling: 8,5

The Amity Affliction levert met hun vierde studio-album weer een prachtig werk waar ze trots op kunnen zijn. De uiteenlopende muzikale invloeden zoals we die gewend zijn van voorgaande albums komen hier zeker weer in terug en worden keer op keer verder ontwikkeld. De band weet hoe ze hun eigen sound in de hardcore scene levend kunnen houden, en naast tracks als “I Hate Hartley” hebben ze weer een nummertje of twee erbij die alle genreliefhebbers over enkele jaren mee kunnen schreeuwen.

The Amity Affliction speelt op zaterdag 14 juni om 14:05 op de mainstage bij Jera On Air.

Releasedatum: 6 juni 2014
Label: Roadrunner Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes