Being As an Ocean – How We Both Wondrously Perish
Being as an Ocean bestaat uit een verzameling tatoeages, baarden en gestretchte oren. Maar schijn bedriegt. Het is moeilijk te geloven dat er, achter de elementen van een wat een ruig uiterlijk zou moeten zijn, geen lieve jongens staan. De band die sinds 2011 bestaat, houdt zich schuil in de schaduw van de bergen van melodische Hardcore. Maar toch kun je de beren van Being as an Ocean knuffel geven, zonder risico te lopen op enige vorm van gevaar.
De jonge grizzly’s klinken verdrietig. De teksten van de Amerikaanse formatie komen op het eerste gezicht over als een verzameling trieste woorden, maar inzoomend op waar het nou precies over gaat, komt men tot de ontdekking dat er veel meer achter schuilt. Neem hier bij als voorbeeld “Death’s Great Black Wings Scrape the Air”. Het brullen wekt de indruk dat het gaat over onzekerheden, verdriet en het verlangen naar een lange winterslaap. Maar er het nummer dient juist eerder als wekker. De luisteraar wordt wakker geschut om gewezen te worden op de verdwijnende en verpauperde leefomgeving van zijn soortgenoten. De boodschap is, dat we meer voor onze menselijkheid en voor de planeet moeten zorgen en dat is een prachtig gegeven. Uiteraard zijn er ook nummers over liefde, verdriet en verlies maar ook dat zijn poëtisch en lyrisch hoogstaande producten geworden.
De muziek kan beschreven worden als een hoop uiting van frustratie, onder begeleiding van de gebruikelijke gitaarmuziek. Een wandeling door bossen waarbij het constante gegrom van roofdieren, en knuffleberen als Joel Quartuccio, te horen is. De harmonieën in de achtergrond doen af en toe denken aan bands als A Day to Remember, maar in het algemeen is Being As an Ocean bijzonder goed bezig op muzikaal gebied. De dynamieken, in onder andere, “Grace, Teach us What We Lack” zijn uitstekend, zo niet perfect, getimed. Daarbij klinkt How We Both Wondrously Perish goed afgewerkt en zorgvuldig in elkaar gezet. Zo breekbaar en gevoelig als de teksten kunnen zijn, zo is het album.
De nummers kunnen af en toe wat zeikerig, pessimistisch en herhaaldelijk over komen, maar vervelen gaat het nooit. Door bijvoorbeeld afwisseling in vocalisten (“Even The Dead Have Their Tasks”) of toevoeging van trompetten (“Mothers”) zorgt er voor dat dit tweede album van de beren uit Cali interessant blijft.
Beoordeling: 8.5
Beoordeel niet op het uiterlijk, of klank, is een belangrijk punt op dit album. Er zijn agressieve eigenschappen, boze gitaren, boze vocalen en veel gegrom om How we Both Wondrously Perish, maar de knuffelberen verdienen veel waardering voor het werk wat ze geleverd hebben. Hun tweede album is mooi, diepgaand, goed overdacht, zorgvuldig behandeld en, ook al schuilen de vijf beren in de schaduw, ze vormen geen bedreiging. In tegendeel.
Tracklist:
- Mediocre Shakespeare
- Death’s Great Black Wing Scrapes The Air
- L’Exquisite Douleur
- How we both Wondrously Perish
- The Poets Cry for me
- We Drag the Dead on lashes
- Even the dead have their tasks
- Grace Teach us what we lack
- Mothers
- Natures
Releasedatum: 8 mei 2014
Label: InVogue
Verkrijgbaar via: iTunes en Bol.ocm
Beveiligde verbinding