Review: Alesana – A Place Where The Sun Is Silent

Het is tijd voor een review van het nieuwste album van Alesana, namelijk ‘A Place Where The Sun Is Silent’. Nadat ik het album een paar keer had beluisterd vond ik deze heel erg lijken op hun voorgaande album, ‘The Emptiness’. Wat ik dus hetzelfde vond, was de zang. Die low en high screams zijn zo goed als hetzelfde als op ‘The Emptiness’. Dus ik vind het super gaaf. Soms komt er een snufje Ska tussen door, wat ook wel super leuk klinkt. Het gehele album bevat 16 nummers. Normaal duren albums maar iets van 45 minuten, maar dit album duurt precies 61:54 minuten, lekker lang luister plezier dus. Op 17 oktober is het album uitgekomen via Epitaph Records.

Over het eerste nummer van het album, ‘The Dark Wood Of Error’, weet ik niet precies wat ik hiervan vind. Het doet me niet echt heel erg veel aan muziek denken, maar meer aan iemand die een verhaaltje verteld met achtergrond muziek. Dus ik vind dit wel een beetje jammer, maar gelukkig staan er nog zat andere nummers op het album.

Hierna komt het ‘A Forbidden Dance’. Over dit nummer ben ik zeker te spreken. Af en toe komen er heerlijke deep/low screams doorheen die worden afgelost door een kleine invloed van Ska. Verder bevat dit nummer gewoon ook nog high screams en clean vocals, net zoals je van deze heren bent gewend. Het eind van dit nummer is niet heel erg origineel gedaan. Alesana sluit ‘A Forbidden Dance’ af met mensen die applaudisseren. Dit doet verder gelukkig geen afbreuk aan het nummer, want dit is toch wel een van de betere nummers van dit album.

Het hierop volgende nummer, ‘Hand In Hand With The Damned’ is ook weer typisch een Alesana nummer. Dus hier is eigenlijk niet heel veel over te vertellen.

Het langste nummer van ‘A Place Where The Sun Is Silent’ is ‘Beyond The Sacred Glass’, deze duurt maar liefst 6:03 minuten! Dus dat betekend veel zang, screams en muziek. Nou ja… Dat dacht ik in eerste instantie. Het duurt bijna 1:30 minuut voordat de eerste woorden de strot van Shawn Milke verlaten. Ondanks dat het nogal lang duurde totdat de eerste woorden gezongen werden, vind ik wel dat het nummer verder heerlijk vol zit met de ‘Alesana-screams’. Persoonlijk vind ik dat Alesana een hele eigen scream sound heeft, en ik vind dat geweldig om die te horen.

‘The Tempress’ is het vijfde nummer, en begint met clean vocals. Leuke tekst, en het klinkt ook wel goed. Dit nummer, is net als ‘Vestige’ erg melodieus. ‘Vestige’ begint met pianoklanken en gaat ook het gehele nummer door. Verder komen hier geen screams in voor. Raar om te horen in een nummer van Alesana omdat hun screams zo super vet zijn. Maar het is ook wel weer heel erg mooi om zo een nummer te horen.

‘Lullaby Of The Crucified’ is een nummer waarin de instrumenten lekker up-tempo zijn. De vocals passen heel goed bij dit up-tempo nummer. Halverwege het nummer gaat het tempo ietsjes lager, maar daarna bouwt het tempo zich weer heel langzaam op. In de tijd dat het tempo opbouwt hoor je ook zacht iemand allemaal dingen zeggen op de achtergrond, leuk, maar ook wel een beetje vervelend. Dit wordt weer helemaal goed gemaakt met de heerlijke gitaren die hierna komen en de screams. Het is ook redelijk uniek in een album van Alesana dat de gitaren zo een grote rol spelen in een nummer. Meestal komen er weinig tot geen solo’s in een nummer voor.

Nu zijn we beland bij het kortste nummer, namelijk ‘Before Him All Shall Scatter’. Dit is een net zo een nummer als  ‘The Dark Wood Of Error’, alleen wordt hier helemaal niet in gezongen. Hier wordt alleen maar gepraat, met een paar violen op de achtergrond. Wat er gezegd wordt…. Ik heb geen idee. Het is namelijk niet Engels, en welke taal het wel is, ook geen idee. Dus dit is niet echt een nummer waar ik veel naar zou luisteren.

‘Labyrinth’ is het tiende nummer en dit nummer lijkt tot nu toe het meeste op de nummers van het voorgaande album ‘The Emptiness’. Instrumentaal en vocaal gezien is dit ook weer een redelijk up-tempo nummer. Met af en toe op de achtergrond low screams. Daarna in eens weer zachte muziek en erg melodieus.

De laatste nummers van dit album vind ik ook erg goed. Deze lijken ook allemaal wel een beetje op ‘The Emptiness’. Dat album vond ik zelf ook echt wel een top album, hoewel ik het eerst een aantal keer moest luisteren voordat ik het geheel kon waarderen. Dit is bij ‘A Place Where The Sun Is Silent’ niet het geval, toen ik deze nummers voor het eerst hoorden was ik eigenlijk al verkocht.

Conclusie Alesana – A Place Where The Sun Is Silent:

Het album lijkt heel veel op het voorgaande album ‘The Emptiness’, dus als je hiervan houdt zit je goed. Veel nummers bevatten de typische Alesana-screams. Een aantal nummers zijn lekker up-tempo. Sommige nummers bevatten Ska invloeden, andere nummers weer invloeden van een piano, of een viool. Er zit dus genoeg variatie in deze nummers. Soms zitten er ”praat-nummers” tussen, wat voor mij niet had gehoeven en dus afbreuk doet aan het volledige album. Ondanks dit kleine min puntje is dit zeker een album die je moet kopen, of downloaden natuurlijk! Hieronder staat een van de nieuwe nummers.