Crossfaith in Tivoli de Helling

Na een optreden op Vans Warped Tour en een aantal keer een voorprogramma verzorgd te hebben, was het voor de heren van de Japanse metalcore band Crossfaith tijd om terug te keren naar Nederland en een headline show te geven. Dit deed de band afgelopen dinsdag in het Utrechtse Tivoli de Helling. Bonus: ze namen maar liefst drie support acts mee.

De avond werd afgetrapt door de uit Birmingham afkomstige band Cytota. De show begon vroeg, stipt om zeven uur, met als gevolg dat de zaal op dat moment nog niet eens voor de helft gevuld was. De bandleden lieten zich echter niet afschrikken. Zanger Griffin Dickinson deed zijn uiterste best de aanwezige mensen mee te krijgen en dit lukte hem aardig, vooral omdat hij er niet voor terugdeinsde om zelf het publiek in te gaan. Helaas stond het geluid verkeerd afgesteld, waardoor zijn vocalen bijna niet te horen waren.

Het geluid bij coldrain was gelukkig stukken beter. Deze post-hardcore band verkoopt in moederland Japan inmiddels zalen ter grootte van de Heineken Music Hall uit en is sinds kort ook begonnen met een opmars in Europa. Waarom de band in Japan zo’n succes is, is meteen duidelijk. Op muzikaal gebied was er vrijwel niets op aan te merken en zanger Masato Hayakawa blijkt een geboren entertainer te zijn. Hij krijgt het publiek moeiteloos mee. Een band waar we in dit genre nog veel van zullen horen.

Silent Screams was als derde aan de beurt. Een groot deel van de mensen die bij coldrain binnen waren komen wandelen, waren inmiddels weer verdwenen. De zaal was weer halfleeg, wat bij de bandleden voor grote frustratie zorgde. De clean vocalist probeerde een aantal keer scheldend het publiek mee te krijgen, maar tevergeefs. Halverwege de set werd zowel de muziek als de sfeer beter, waardoor ook het publiek enthousiaster werd. Zonde, want dat had ook meteen vanaf het begin gekund.

Om iets over half tien was het eindelijk tijd voor Crossfaith om het podium te betreden. Ondanks dat de show niet geheel uitverkocht was, stond de Helling inmiddels behoorlijk vol. Gewapend met ondertussen alweer drie albums, trakteerde de band het publiek op een set van een uur en een kwartier. Gedurende de set werd er een combinatie van oud- en nieuw materiaal gespeeld, maar de meeste nummers waren afkomstig van het laatste album Apocalyze. Vooral zanger Kenta Koie, wiens Engelse uitspraak overigens steeds beter wordt, wist het publiek vanaf de eerste seconde tot het eind te vermaken. Het nadeel hiervan was wel dat hij zó energiek bezig was met het opjutten van het publiek, dat hij tijdens het zingen af en toe buiten adem was.

Het is echter duidelijk dat Crossfaith met maar één doel gekomen was: het bouwen van een feestje. Het publiek werd continu uitgedaagd om mee te doen en tijdens het nummer ‘’Jägerbomb’’ werd er toepasselijk een fles Jägermeister doorgegeven. Het hoogtepunt van de show was de toegift. Na een korte pauze kwamen de mannen terug om onder andere hun indrukwekkende cover van het nummer ‘’Omen’’ van The Prodigy te spelen. Daarna werd het geheel beëindigd met ‘’Leviathan’’. Al met al is duidelijk dat Crossfaith het afgelopen jaar flink gegroeid is. De band kan inmiddels zelf prima een headline show in Europa aan en ook de fanbase zal volgend jaar flink door blijven groeien – en dat geheel terecht.