Will and the People in de Melkweg

De mannen van Will and the People hebben inmiddels drie albums op zak, vol zomerse vibes, pakkende tracks en een boel gezelligheid. Hun nieuwste album, Whistleblower, heeft echter wel wat mogelijkheden gehad met de release. Twee weken later dan geplant is dan de fysieke versie van dat album uitgebracht en hebben de Britten voor de gelegenheid maar van het optreden in de Amsterdamse Melkweg op 21 september 2014 een album-releaseparty gemaakt. Het publiek werd getrakteerd op een dik twee uur durende set.

De openingsact bestond uit een Will and the People-coverband, waarvan de leden toch verdacht veel op het origineel lijken. Deze brachten een half uurtje akoestische muziek voort. “Phil and the People”, zoals frontman Will Rendle zichzelf aankondigden, heeft in dit deel van het concert slimme keuzes gemaakt. De strijkers die bijvoorbeeld in “The Game” zitten konden makkelijk weggelaten worden waardoor de moeilijk te spelen nummers ook eens live ten gehore gebracht konden worden. Daarnaast kwamen in deze fragiele versies van de nummers zoals “No Shame” de harmonieën in de zang briljant naar voren, iets wat op de albums maar in mindere mate opvalt. Ook klonk het geluid verbazend goed. Beter dan we van de Melkweg gewend zijn.

Na een korte pauze waarin het podium omgebouwd werd kwamen Rendle en consorten terug de planken op. Over wie welk instrument bespeeld zijn ze nog niet helemaal uit, zo scheen het. Charlie Harman zit achter de drums en verder bespeelt iedereen alles. Jim Ralphs heeft meestal de toetsen maar wil ook nog wel eens de lead-zang voor zijn rekening nemen, bijna de volledige band heeft de basgitaar in handen gehad en de broers Will en Jamie hebben regelmatig van gitaar geruild. Hierdoor was er af en toe wat chaos op de bühne. Iets waar vooral toetsenist en percussionist Jim last van had. Zij het in de vorm van kwijtgeraakte instrumenten of een wirwar aan draden waardoor de melodica ontkoppeld raakte. Zonde van die verloren gegane aanvullende partijen.

Niet alleen de bezetting werd op de schop genomen, ook de nummers zelf schijnen een volledig andere live-versie te hebben. Wat op de plaat een orgel is, kan op het podium een gitaar zijn of anders om. Daarbij soleerden en improviseerden de heren er gretig op los waardoor de bezoekers van de ene verrassing in de andere vielen. Van de klassieke integratie van “Lion Sleeps Tonight” tijdens de hit “Lion in the Morning Sun”, naar de opgepepte versie van de op de plaat melancholische “Sensimilia” die allebei net zo goed werkten.

Will and the People mogen dan in vier van de zes werelddelen gespeeld hebben, maar hun grootste fanbase zit in Nederland. Het was dan ook goed druk in de uitverkochte Oude Zaal. Het publiek was razend enthousiast, zowel bij het meezingen tijdens de akoestische sessie, als bij het mee sprengen en dansen tijdens de zovele instrumentale intermezzo’s. De interactie met het publiek was ook in orde. Een praatje hier, een knipoogje daar en flink wat geklap. De zaal kwam echter meestal met het initiatief om naar hartelust mee te pogoën, te klappen of te zingen. Crowdsurfers waren er vanavond ook aanwezig maar zanger Will bleef, terug denkend aan het optreden op LowLands 2012, op het podium staan.

De jongens uit Brighton hebben behoorlijk wat optredens in Nederland achter de rug en het Nederlandse volk lijkt ze nog lang niet zat te zijn. Het is opmerkelijk hoe het kwartet muzikaal gegroeid is zonder daarbij hun charme te verliezen. De boel gezelligheid op het album is op het podium nog veel groter. Vol energie stond de band op de bühne en dat gaf de zaal hen drie keer zo hard terug.