In 2012 kregen we het slechte nieuws te horen dat de metalcore/post-hardcore pioniers van Underoath een einde gingen maken aan hun carrière. Oud-drummer/zanger Aaron Gillespie was ondertussen allang vertrokken om zich te focussen op zijn eigen band The Almost, voordat hij plaatsnam op de drumkruk bij Paramore. Ook Spencer Chamberlain – “die andere zanger” – heeft niet lang stilgezeten. Samen met Stephen Bowman heeft hij een nieuw project gelanceerd onder de naam Sleepwave. Enkele grote tours later is het nu eindelijk tijd voor een debuutalbum van het duo, met als titel Broken Compass.

Het album is niet van het genre dat we van de Underoath-frontman gewend zijn. Sterker nog, het genre dat we op dit album horen is er eentje die ik nog nooit ook maar ergens eerder heb gehoord. Een combinatie van groovy metalriffs, industriële beats, krachtige maar melodische vocalen. Een muur van geluid die met één klap binnenkomt en tot diep in de emoties raakt. Het nummer “Rock And Roll Is Dead And So Am I” is hier een goed voorbeeld van. Met een stevige, gemanipuleerde, drumbeat wordt het nummer geopend voordat er een zware, groovende gitaarriff en een melodische synthesizerlick het nummer aanvullen. Het duo creëert als het ware een enorm spectrum aan verschillende geluiden die stuk voor stuk op zijn plaats terecht komen.

De zang van Spencer Chamberlain is ook een opmerkelijk punt. In Underoath hoorden we hem vooral de screams doen, terwijl Aaron Gillespie de clean vocalen voor zijn rekening nam. In Sleepwave worden zijn lage growls vervangen door een melodische maar krachtige en agressieve zang. Hier en daar gooit hij er een effectje overheen, wat samen zorgt voor een erg interessant resultaat. De refreinen van veel nummers, zoals in “Replace Me” en “Through The Looking Glass” worden daardoor erg catchy en meezingbaar zonder ook maar een moment soft te worden.

In Sleepwave worden alle gitaar-, basgitaar-, synthesizer- en andere partijen verdeeld over Spencer Chamberlain en Stephen Bowman. Veel van de drums worden geleverd door There For Tomorrow-drummer Chris Kamrada (ook bekend van onder andere PVRIS en VersaEmerge) maar hier en daar is een geprogrammeerde beat te horen. Daarnaast worden de drums met veel effecten gemanipuleerd waardoor ze een soort Nine Inch Nails, Linkin Park of The Prodigy-effect krijgen. Nummers als “Inner Body Revolt” en “Through The Looking Glass” worden met deze technieken verrijkt, wat soms voor verrassende resultaten zorgt.

Een enkel gevalletje op het album, de intro van het nummer “Whole Again”, roept nog enkele vraagtekens op. De beats in het nummer zijn vergelijkbaar met jaren ’90 techno en samen met de zware gitaren zorgen ze voor een vreemde combinatie. Waar de unieke sound van de band wel echt naar voren komt, is in het nummer “The Wolf”, dat pas geleden nog als single is uitgebracht. In dit nummer worden alle puntjes met elkaar verbonden; de opmerkelijke zanglijnen, de snelle en krachtige drums, de zware en melodische gitaarriffs – alles komt op zijn plaats terecht. Van begin tot eind past alles op het album precies, wat een haast perfect eindresultaat oplevert.

Beoordeling: 9

Het is erg zeldzaam dat een nieuwe band zo’n unieke muziek voortbrengt. Met Broken Compass brengt Sleepwave het contrast tussen hard en zacht, en tussen elektronisch en authentiek, tot een zeer geperfectioneerde balans. Spencer Chamberlain laat met dit album een hele andere kant van zichzelf zien en bewijst dat er nog hoop is na Underoath. Sleepwave gaat een mooie toekomst tegenmoet.

Releasedatum: 16 september 2014
Label: Epitaph Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes