Within Temptation in de HMH

Afgelopen zaterdag was de tweede show van Within Temptation in de Heineken Music Hall te Amsterdam. Na een uitgebreide succesvolle tour langs alle grote zalen in Europa besluit het circus de reeks in Nederland. Vrijdag was de show nog uitverkocht en ook zaterdag zat het goed vol. Om de shows nog extra bijzonder te maken werd er gefilmd voor een aankomende DVD. Lees snel verder of de band de HMH ook daadwerkelijk in vuur en vlam heeft gezet zoals Hydra deed beloven.

Het is aan Delain om het publiek op te warmen. De gehele tour zijn zij het voorprogramma geweest en met een nieuw album op zak hebben ze de mogelijkheid gehad zich goed op de kaart te kunnen zetten. Om precies 20:00 uur wordt er een onheilspellende filmische intro gestart waarna “Go Away” wordt ingezet. Onder aanvoering van de sympathieke en charismatische frontvrouw Charlotte Wessels weet de band een overtuigende set neer te zetten. Er wordt voornamelijk nieuw materiaal gespeeld waaronder: “Army Of Dolls”, “Stardust” en  “Tell Me, Mechanist”.  Met name tijdens “Sleepwalkers Dream” is te horen dat Charlotte over een geweldige stem beschikt. Haar hoge uithalen in het refrein zijn loepzuiver. De band sluit de set af met “We Are The Others”. Opvallend is de grote mate van speelplezier onder de bandleden.  Delain bewijst deze avond dat zij hard op weg zijn om een stabiele factor in de symfonische rock wereld te worden.

Nadat alles is omgebouwd voor de hoofd act van deze avond worden de lichten gedoofd. Ook nu wordt er een groots opgezette intro gestart. Nadat het doek valt wordt de set gestart met het toepasselijke “Let Us Burn”. Direct valt op dat de show van deze avond groots zal zijn. Een tot in de puntjes uitgewerkte lichtshow wordt de zaal in geslingerd. Ook het geluid is goed. De gitaarpartijen van zowel  Ruud Jolie als Stefan Helleblad zijn afzonderlijk goed te horen en dat maak je live niet vaak mee. Verder blijkt Sharon den Adel perfect bij stem te zijn. Ondanks een uitgebreide tour is er nauwelijks vermoeidheid te bespeuren in haar uitzonderlijke zangkwaliteiten.

De band schiet in een behoorlijk tempo door het begin van de set heen. “Paradise”, “Faster”, “In The Middle Of The Night” worden aangedaan. Nadat “Dangerous” en “And We Run” de revue passeren  wordt er naar wat ouder werk overgegaan. “See Who I Am”, “Stand My Ground” en “Mother Earth” zorgen voor de gewenste afwisseling. Ondanks dat de show vele pluspunten kent zijn er ook een aantal mindere te benoemen. Op de laatste plaat Hydra heeft Within Temptation veel samengewerkt met gastartiesten. Wie de hoop had om bijvoorbeeld  Tarja Turunen of Xzibit eens in het echt te zien komt bedrogen uit. De zangpartijen van de gasten worden op het grootse scherm op de achtergrond geprojecteerd. Zo lijkt het vaak meer alsof er een videoclip wordt afgespeeld dan dat de band daadwerkelijk het nummer speelt. En dat is waar men niet mee weg komt. De daadwerkelijke concert belevenis lijkt bij tijden weg te vallen en dat is ook aan het publiek te zien. Op aandringen van Sharon doet iedereen goed mee, maar wanneer daar niet om wordt gevraagd zakt het enthousiasme weg.

In potentie heeft Within Temptation alles in huis en trekken zij niet voor niets volle zalen over de hele wereld. Maar toch lijkt niet alles eruit te komen. De band verzand bij tijden in al het theatrale geweld en videoprojecties en lijkt de essentie van live spelen wat kwijt te zijn. Daarnaast zorgt Sharon ook net niet voor het gewenste effect. Zowel tijdens als tussen de nummers lijkt zij iets onhandigs over zich te hebben. Overigens moet gezegd worden dat haar stem een hoop goed maakt. Maar stiekem is Delain de puurdere band van de avond en Charlotte Wessels de natuurlijkere en sterker ogende frontvrouw.